aens

hey

won’t say “i fucked it up”, no

sen tekrar taejun yazmaya basladiginda dunya daha guzel bi yer olucak

are you bored yet?

insanlar kolay kolay kırılmayan insanlara şaka yaparken komiklik yapmak ve saygısızlık yapmak arasındaki çizgiyi iyi anlamalı... 

eski kafalıların sözlüğü final bölümü yayında </3

saat 03.44, acını sonraya sakla'yı okuyorum. hayatım ellerimin arasından kayıp giderken kendi yazdığım kurgulardaki karakterleri arzuluyorum. belki de bu yüzden yazıyorumdur, acımı bir şekilde anlatmak, başka bir evrende başka insanlarla bana destek olan kişiler yaratmak için...

acini sonraya saklayi ozlemisim :')

"hayat seni her zorladığında vazgeçemezsin." dedi o güçlü ses derinlerimden, hem de en derinlerimden. "oysa o yüzden zorlamıyor mu?" dedi yaşayamamış tüm hikaye kahramanları, biri oldum ben de. ana kahraman mıydım bilinmez ama yaşayamadığım gerçeğiyle hikayemin kahramanı oldum, ben de fısıldadım aynı cümleyi geceye. "zaten o yüzden zorlamıyor mu?"

bir hafta oldu ve yeni gelip burada bir şeyler paylaşabiliyorum. başımızdan geçen olay yaşanmaması gerekecek kadar büyük bir olaydı. o 10 ilden birinde olmasam da depremi en yakından hisseden bir şehirdeydim ve hiçbir şeyimiz zarar görmediği halde buradakilerin acısı bu kadar büyükken oradakileri tahmin etmek... öyle duygusal biri falan değilim, kendi ailemden kaybettiğim kişiler oldu falan ama ağlamayı hiç beceremedim. ölenin arkasından ağlamak huyum değildir bu yüzden deprem de çok etkilemez sandım. ama öyle bir etkiledi ki her yerden her şeyden uzaklaşmak, kaçmak istedim. tüm sosyal medyadan uzaklaştım ve maraşta olan arkadaşıma ayırdım tüm odağımı, kendime ayırdım. aranızda birinci elden yaşayanlar vardır eminim ve onların acısını, tecrübesini asla anlayamam. kendi tecrübeme bakarak size bu tarz olayların bile ne kadar büyük dersler olduğunu söylemek istiyorum. gerçekten ve gerçekten yarına çıkıp çıkmayacağımız belli değilken bir şeyler üzerinde çok uzun süre takılıp kendimizi üzmek ne kadar doğru ki? şu dünyaya bir kere geliyoruz ne de olsa. bu sizi kötüye değil iyiye teşvik etmeli, tek hayatınızı da güzel yaşamalısınız. bu benim şahsi fikrim. katılıp katılmamak sizin tercihiniz tabii ki ama depremden kendimi kapı önüne atarken düşünebildiğim tek can kendiminkiydi ve kafama taktığım saçma sapan dertlerin izi bile yoktu. biraz geç de olsa sizin için burada olduğumu, her zaman yanınızda olacağımı unutmayın. umarım hepiniz iyisinizdir, hepimiz iyiyizdir. bunu geç yazdığım için de özür dilerim fakat dediğim gibi hiçbirimiz iyi değilken kendimi toparlamadan gelmek istemedim. umarım herkes hemen kendini fiziki ve ruhi toplayabilir, hayatına devam edebilir. hepinizi çokça seviyorum, umarım daha da böyle bir şey yaşanmaz ve böyle şeyler düşünmek zorunda bile kalmayız </3