rosenrot

sana da bu yakışır

Barış sözcüğünü, yorganın altında bile mırıldanmaktan ürken bir ülkede, ağzına dayanmış namlunun ardındaki ölümün sesiyle senin yaşamı kutsayan sesin eş tutuluyor!
          Yazdığın her harfin kalbindeki izini kirpiklerinle koruyarak kaldırıyorsun başını.
          İncinme değil, üşüme bu.
          Şiirin silemediği uzaklığı konuşarak iyileştireceksin. Güçsüz değil, güceniksin.

I'll be falling in lust

Gündüzler yatışmıştır. Gece o eski gecedir artık. Tanrılar kazanmıştır.

İz bırakanlar unutulmaz 

Kayboluşların hakiki varisi

Beni kim kurtaracaktı? “Kurtuluş” dedim. “Ankara’da bir mahalle.” Fazlası değil.

Kolay inanmaktan yapılmış bir inkarım ben

rüzgar senin ağzından esiyordu, ay ışığı benim gözlerimden

saçmalarım saçlarınla gelip beni sustur