Kaybedecek bir şeyin kalmayınca, ne yaptığının da bir önemi kalmıyor. Çok değişiyorsun sonra. Aynada gördüğün yüzü bile tanıyamaz hale geliyorsun. ben değiştim biliyorum.sanki başka birkadın
mışım gibi geliyor bana da bazen. en sevdiklerini bile kırmaya başlıyorsun istemeden. Kimin ne dediği umurunda bile olmuyor. Özlemlerin artıyor, geçmeyen geceler başlıyor. Gelmeyen bir gideni beklemekten yorgun düşüyorsun.Sürüklenip duruyorsun içine düştüğün boşlukta. Son bir umut, son bir yardım eli bekliyorsun, tekrar yüzüne kapanıyor bütün kapılar. Git gide dibe batıyorsun sonra. Bir kere düştün mü, bir daha çıkışın olmuyor. Aldığın nefesi vermek yerine, yutuyorsun. o düştüğün dipsiz kuyularda yaşam mücadelesi veriyorsun, çıkmak için çok uğraşıyorsun bir yerden sonra gücün tükeniyor.. o dipsiz karanlık kuyudan bir umut ışığı göremeyince vazgeçiyorsun o yaşam savaşından..kendinden bile vazgeçiyorsun..Kaybedecek bir şeyin kalmayınca, ne yaptığının da bir önemi kalmıyor..