morkdjaevel

Şeytanlar peşimde dolanıyor. Öfkenin kırmızısıyla kanıyor gözlerim, bedenimde yarıklar açılıyor.
          	
          	Kaçmaya çalışıyorum. Koşabildiğim kadar hızlı koşuyorum. Nafile kalıyor. Saklanıyorum, kimsenin bulamayacağı bir yere. Önümde beliriyorlar, yakalanıyorum.
          	
          	Yine kurtulmaya çalışıyorum. Her seferinde daha çok kanıyor bedenim, gözlerim. Bu sefer ruhuma kesiklerini bırakmaya başlıyorlar. Tabuta giriyorum bu sefer, sarı tutamlarımdan tutarak çıkartıyorlar.
          	
          	Öleceksin lakin ölümün bizim elimizden olacak dercesine bakıyorlar. Her seferinde daha da ağır ve ağır... Ateşi basıyorlar bedenime, acıyla kıvranırken çığlıklarımı özgürlüğe kavuşturuyorum. Zevk alıyorlar.
          	
          	Ruhumu vampircesine emiyor, ölü gibi hissetmeme neden oluyorlar. Kulağıma fısıldadıkları cümleler kanıma işliyor, dolu gözlerle bakmama neden oluyorlar. Onlarsa zevk alıyor.
          	
          	Çırpındıkça çırpınıyorum. En sonunda kurtuluyorum, kaçıyorum onlardan. Kendimiyse hiçlik okyanusunda buluyorum.
          	
          	
          	Ufak bir yaşam belirtisi vereyim dedim. Öylesine, iki dakika da yazılmış bir şey, takılmayın.

mredias

yazılarını biraz okudum ve şahsen çok beğendim, yeniden bir şeyler yazmayı düşünüyor musun?

mredias

@morkdjaevel  Üzgünüm, şimdi görebildim, bildirim gelmedi. Anlıyorum elbette. Özensizce ve mantıksız, çoğu edebi tek bir değer bile taşımayan, öylesine yazılmış ficler benim de fazlasıyla midemi bulandırıyor. Kaliteli kurgular kalmadı artık. Yine de, bir şeyler karalayacak olursan, okumak isterim.
• Reply

morkdjaevel

@ mredias  Düşünüyorum lakin açık olmak gerekirse bu konuda biraz kararsızım. Yazarsam bile fic olarak olur mu emin değilim zira - tabir için özür dilemekteyim - saçma sapan, basit, ucuz hikayeler değer görürken benim özendiğim hiçbir şey değer görmedi. Önemsenmedi. Bu nedenle bilmiyorum. Pek hevesim yok.
• Reply

morkdjaevel

Şeytanlar peşimde dolanıyor. Öfkenin kırmızısıyla kanıyor gözlerim, bedenimde yarıklar açılıyor.
          
          Kaçmaya çalışıyorum. Koşabildiğim kadar hızlı koşuyorum. Nafile kalıyor. Saklanıyorum, kimsenin bulamayacağı bir yere. Önümde beliriyorlar, yakalanıyorum.
          
          Yine kurtulmaya çalışıyorum. Her seferinde daha çok kanıyor bedenim, gözlerim. Bu sefer ruhuma kesiklerini bırakmaya başlıyorlar. Tabuta giriyorum bu sefer, sarı tutamlarımdan tutarak çıkartıyorlar.
          
          Öleceksin lakin ölümün bizim elimizden olacak dercesine bakıyorlar. Her seferinde daha da ağır ve ağır... Ateşi basıyorlar bedenime, acıyla kıvranırken çığlıklarımı özgürlüğe kavuşturuyorum. Zevk alıyorlar.
          
          Ruhumu vampircesine emiyor, ölü gibi hissetmeme neden oluyorlar. Kulağıma fısıldadıkları cümleler kanıma işliyor, dolu gözlerle bakmama neden oluyorlar. Onlarsa zevk alıyor.
          
          Çırpındıkça çırpınıyorum. En sonunda kurtuluyorum, kaçıyorum onlardan. Kendimiyse hiçlik okyanusunda buluyorum.
          
          
          Ufak bir yaşam belirtisi vereyim dedim. Öylesine, iki dakika da yazılmış bir şey, takılmayın.

morkdjaevel

Yeni bölüm attım dostlar. Vote ve yorumu unutmayın lütfen. Rica etsem hikayemi paylaşır mısınız? Şimdiden teşekkürler.
          
          https://www.wattpad.com/story/271485732?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=share_writing&wp_page=create_preview&wp_uname=morkdjaevel&wp_originator=%2BwTsYYkyaXWBN0maq4wjUUFt0i2bPYaktLUFHrEFYZ27v3qRPsZbc%2BQr1DlZ8ljzNEspIUD64d8lUFuhIGZ1wC%2BoywY2q3ztstcyTqxMN2SAiDjrjRMKa%2BM4ceezYd2o