‏‏‏‏‏‏‏‏

gençtim, vurgundum, bir sesi duyabilme isteği göğsümde infilak ederdi, bir daha hiçbir şeye böyle anlam yükleyemedim.

Bilmedin ki; ben senin gurbetinde delirmemek için
          kalbimin aklıyla ördüğüm bir yıldızlı kubbede
          yaşadım.

kim demiş ölümden öte köy yok? özlemek diye bir yer var. eti yok kemiği yok. ceset var mezarı yok. 

Dil-rübâ yâr, gönlümün şems-i tâbânı sensin, Kalbimin gülzârında açan gonca-yı cânı sensin. Her nefesimde iştiyakınla yanar bu perîşân dil, Ey mâh-ı cemâl, āşikin için dermanı sensin.

https://resmim.net/i/jYMccy 

Ne seni unutabiliyorum, ne senden kalanları. Başımın
          içinde bir kanser tümörü gibi büyüyor büyüyorsun. Seni unutamamanın verdiği acılara dayanamıyorum artık. Unutamamanın bu kadar kahredici, çıldırtıcı olduğunu bilmezdim.
          Her yerde, her zaman benimle birliktesin, işin kötüsü her şey seni hatırlatıyor. 
          Kalabalıkta gelişigüzel söylenmiş bir söz bile yetiyor seni düşünmeme. 
          Yalnızlığımda ise sesin kulaklarımda
          çınlıyor, avuçlarının serinliğini hissediyorum alnımda.
          Yaşanmış zamanlar bir film şeridi gibi geçiyor hafızamdan.
          Anılarımızı en küçük noktasına kadar birer birer hatırlıyorum.
          işte o zaman; bu seni unutamayan başı, duvarlara vura vura parçalamak geliyor içimden.

sızı olmaya yaraşırdın. 

sen hâlâ küçük bir kız çocuğusun. bir adamı oğlun gibi sevmek akıl işi değil. yapma, ziyan olacaksın.

"Uzun zaman önce tedavülden kalktı saçlarımdaki parmak izlerin. Gözlerinin değdiği her yer faili meçhul şimdi. Sadece birkaç şey eksildi senden sonra, fazlası değil. Sahi nereye gömdün giderken kalbimi?" 

Yürek bir sırça çiçektir. Bir kere kırılınca o çiçek bir daha öyle bir çiçek olur mu?