n.

0303!!!

before sunrise, 1995 // 
          
          sanrılar içindeyim
          
          kapkara kirpikler melek yüzlü sevgilim kadehime dökülsün gözyaşların şu badem gözlere bakın her şeyimsin benim şekerparem muzlu sütüm
          
          her an seni sayıklıyorum hayallere dalıyorum ilanı aşk ediyorum işte kalbimdekileri bilesin diye 
          
          bilmiyorsun nereden geldiğimi bilmiyoruz nereye gittiğimizi takıldık hayata nehirdeki dallar gibi akıntıya tutulmuş gidiyoruz ben seni taşırım sen de beni işte böyle olabilirdi tanımıyor musun beni hala tanımıyor musun beni 

işte, küçük amélie. sizin kemikleriniz camdan değil. hayattan darbe alabilirsin ama bu şansı kaçırırsan senin kalbin benim iskeletim kadar kuru ve kırılgan hale gelecek. haydi, ne bekliyorsun? tanrı aşkına!! 

seni aklıma düşüren, yer çekimi değil yalancı yıldızlar... öyle uzaksın ki, üflesem soğuyacaksın sarılsam okyanus...

kırık bir kol acır ama değil mi? 

ykwim

neden ağlandığımı bilmiyorum diyorsun çünkü bir şeyler değişiyor içinde kendini ikna etmiyor düştüğün boşluk bildiklerin başkalaşıyor gözlerinin önünde yabancılığı öğreniyorsun 

zincirlerimden kopup sana gelmeyi düşünüyordum sonra durdum içimde bir şeyler koptu kendime geldim 

paniğini kukla yapmış hasta bir çocuğum ben oyuncağı panik olan yalnızlık kendi kendine nasıl da eğlenir 

düşlerinden sevdiğin biri düşünce uyanırsın