şey durumundan felaket sıkıldım. sanki buluşmalar ayarlamak ve bir araya gelmek için her şeyi ben yapıyormuşum gibi algı yaratıyorlar. benim zorumla bir araya geliyormuşuz gibi. oysaki böyle bir şey yok. ben istenilmediğimi anlayan birisiyim. anladığımda neler yapmam gerektiğini de bilen birisiyim. orada her kim varsa şahısa bakmadan mekanı terk ederim. yani bu algıdan bıktım usandım. dün konuşuyorduk yarın için bir şeyler yapalım mı diye başta herkes tamamdı. bugün ben hatırlattım yapacak mıyız diye herkes sus pus. hayır yani ben mi zorluyorum sizi? bu arada bir şey yapmadan da dağıldık. mesela ta ramazanda olan mesele. iftar yapacaktık ben söyledim yapalım diye herkes istiyordu, yapık. sonra aradan 1 gün geçti x kişisi gelip bana diyor ki “sen istedin diye geldim yoksa biz erkeklerle yapacaktık iftar.” gelmeseydin. yalvarmadım ki sana. hem o x kişisi yüzünden tanıdığım tanımadığım kim varsa başımıza toplandı günümüzü mahvettiler. bunu ortak arkadaşlarımıza söyledim. e öyleydi ama sen çok istemiştin diyorlar. kafayı yiyeceğim. bu aşağılık yerde neler oluyor?cowşakclekslsn offf bir daha asla buluşalım ya da bir şeyler yapalım mı lafsını yapmam.
