Sadece güvenebildiğim kağıtlar,kalemler ve geceler... En sevdiğim gecelerde kırık kalbimin parçalarıyla yine kalbimden geçenleri kağıtlara akıtıyorum... Çünkü seviyorum,deli gibi seviyorum... Gülünce kısılan gözlerinden,yanağındaki gamzeye kadar... Yazıyorum... Sırf beni kimse bilmesin diye,güvendiğim kağıt ve kalemlerim düşmanım olmasın diye... İçime akıttığım gözyaşlarımla kendi dünyamda boğulurken ben,yine kimse bilmiyor neler yaşadığımı... Basit bir insanım işte bende,mutsuzken mutlu gözükmeye çalışan sıradan biriyim...