muradli

Vakitsiz Sevgiler(Nar-ı Aşk)
          
          Gülelçin: Ama ırmaklar hep bulanır, gökyüzü hep mavi kalmaz.    
          
          Yaralı: Ama her zaman görünmek istenildiği gibi renkteler. Ne gökyüzüne baksam bulutların ardındaki maviliği, ne zaman ırmağa baksam bulanıklıktan sonraki duruluğu biliyorum. Ahu revan olmus akıyor maviye gözlerin
          . . .

Ey gönül!
          Şimdi sorarım sana,
          hangi aşk daha büyüktür?
          
          Anlatılarak dile düşen mi,
          anlatılmayıp yürek deşen mi?
             Vakitsiz Sevgiler

Bir yangın sonu yorgunluğu yakıyor yürekleri.
          Rüzgâr deli gibi koşuyor sokaklarda hiç eksilmeden.
          Esirgenmis bir dünyanın müthiş yalnızı olmuşuz.
          Bayramlar gelsede o eski bayramlar artık olmayacak.
          O yuzden bayraminizi kutlamayacağım.
          
          Tek isteğim olacak sizden; güzel gitti diye pınarları ağlatmayın, küçük çocukların güleç yüzlerini soldurmayın...

Dildedir sûkut gonul laf edemez
          Salih amel gerek senin sevdana
          Huznun agirligi bedene kar etmez.
          Beyaz olmayan uzak olmali sana. 
          Bazende boyledir...

 Geçenlerde yaşadığım bir şey, şunu öğretti bana: istese de çok uzağına gidemiyor insan kendisinin. hangi trene binse, içindeki bir adrese varıyor sonunda. hangi rüzgâra tutunsa kendisine savruluyor; hangi denize açılsa, yine kendi kıyılarında buluyor kendini.

Hangi cümleyi kursam, zemheri bilirsin.
          Yirmi dokuz harfte yetmiyor sana neylersin. . .

Kalbe giden yol inceciktir ve yürürken dikkat ister. Siire giden yol sairden, yaziya giden yol yazardan gecer. Bazen bu yollarda cok beklemek gerekir. Bahara giden yollari eriyen kar sulari ve goc eden leylekler mujdeler. Yollar bahara gitsede. Insanin kendisi baharin gelecegini dahi anlamak istemiyorsa( isine gelmedigi icin) yazin kis yollari yasamaya mahkumdur. Bol kislar dilerim...

Vakitsiz bir sevgi,
          
          Seven sen, sevilen sen, sevmesini bilmeyene ne edersen.
          Gören sen, görünen sen, ölü olmak istemeyeni de görmezden gelebilen sen.. 
          
          he ya bazen de böyledir...

Toprakta gezen gölgemi ancak toprak hissedecektir.
          
          Sessiz yaşadım bugüne kadar, kim beni nerden bilecektir. . .vesselam. . .

Sen ne kadar değiştim desende kendini kandırırsın. İlk nerede kiminle nerede mutlu olduysan orada alırsın soluğu...