"Anılar mı daha huzurlu yapıyor maziyi
Yoksa eskiler daha mı sahici
Eski şarkılarda aradığım melodi misali
Huzur veren tanışıklık hissi..."
Siirimden bir kita, bu okudugunuz.
Cidden...
Maziyi huzurlu yapan anilar mi yoksa eskiden her sey daha mi sahiciydi?
Eski sarkilari dinlerken o sarkiyi ilk dinledigin zamanlari hatirladigin icin mi sana huzurlu geliyor yoksa eskilerde ayri bir sey mi var...
Cok tuhaf degil mi? Insan zaman gectikce gecmise ozlem duyuyor fakat simdi de gelecegin gecmisi ve kimse "simdi"den memnun degil. Belki de gelecekte, bu zamanlara ozlem duyup ic gecirecegiz. Oyleyse neden simdi hayatlarimizdan memnun degiliz veya sadece sikayet ediyoruz? Her sey zamaninda guzel. Her yas, her vakit yasanmali. Anda kalinmali. Simdiyi, simdi yasamali...
O zaman "simdi"yi sarip sarmalayalim, basini oksayalim ve onu oldugu gibi kabul edelim. Onu sevip sayalim ki gelecekte, mazimiz "keske"lerden ibaret olmasin.
Dilerim ki her "simdi"niz, bir oncekinden daha guzel gecer ve maziye derin bir ozlem duymak yerine gelecegi buyuk bir heyecanla kucaklarsiniz ☆
(Gecmise ozlem duymak suc degil fakat ona takili kalip "simdi"yi kacirmamak gerekir.)
Iyi aksamlar!