Mürekkep; damladığı her sayfada hayat bulur... Bazen aşkıyla bazense korkuları ve hıçkırıklarıyla... 
Geçmişi tuttuğu sol eli siyahtır mürekkebin, geleceğe tutunduğu sağ eli ise mavi... Sevinci pembe,umudu beyaz, hüznü gri, özlemi sarı, pişmanlığı mor, korkuları lacivert, Aşk-ı KIRMIZIDIR...
Yolunu çizmeden önce rengini seçersin... Sayfaya akıtacağın duyguya en çok yakışacak kıyafeti seçiyormuş gibi... Sonra mürekkebin doldurduğu satırların akışını izlersin. Bu bir SİHİR...
Sonrada sımsıkı tutunursun hızla açılan yeni sayfalara. Her sayfada yeni bir hayat... Bu bir MUCİZE... Sona yaklaştıkça kalbin hızlanır, parmakların titrer, gözlerin vedaya hazırlanır... Tarif edilemeyecek milyonlarca duygu... Bir süre sessizlik...
Ve her şey gibi bu da sonlanır ; kötü veya iyi... Son sayfayı çevirdiğinde renkler birbirine karışır, duygular gibi... 

EVET, TAM TAMINA BİR  SANAT!
                                                                                             ...murekkeq