muzdearip

n’aber?

Ben Sultan Fatihim, önündeyim İstanbul'un. Yakarım bu şehri yüzünde bir tebessüm için. Yoksa gül yüzünü güldürmeyen sultanlığı istemem, İstanbul'u istemem.

senin gözlerin miydi
          benim için
          kusursuz yaratılıp
          aşık olunmak için
          vâr olan?

yarı yolda veya uçurumun kenarında kaldım. büründüğüm kimlik, o cüzdanıma ve aklıma kazıdığım soru üzerine tercihlerimi belirliyor. yorgun argın düştüğüm bugünlerde ruhum sancılanıyor. geçmedi fakat alıştım. sadece artık sesleri susturmak yerine kelimelerle canlandırıyorum. 

https://youtu.be/VjeRK1TBp6w

Durma devam et, yak, yık, yok et, beni kendine daha fazla hayran bırak; kaçma, direnmeye devam edelim, yönetelim her şeyi ve benimle kal, sensiz bu savaşın artık tadı olmaz.

İki yüz kırk adım attığım o yolun sonunda beş dakika da olsa güneşi görmek isteyen bir mahkumdum; şimdi ise sadece Eftelya çiçeğine mahkum bir adamım.

seni istiyor oluşum nefesimi kesiyor, kaçamıyorum.

biraz müsade et bana, kapıyı pencereyi indireceğim. biraz zaman tanı bana, lütfen. yorgunluğumu artık taşıyamıyorum. ağlıyorum da bir yandan. sigaram yanıyor. geceyi sabah ediyorum. gözüme uyku girmiyor. günlerim bir kaç kitap ve sigara arasında. sahile vuran dalgalar beni de uzaklara götürsün istiyorum. kurtulmak istiyorum. tanrım. yıldızlı bir gecedeyim. hıçkırıklarım yankılanıyor sokakta. neden bu denli yalnızlık gelip vurdu beni. 

Komandoyuz biz...
          Savaş, kan, barut, ter, fedakarlık ve ölüm kokarız.