Ben kim miyim? Ben, gecenin o rüzgarlı havasında sallanan yaprağım... Sessiz bir şekilde düşmeyi, ölmeyi beklerim.O daldan kopacağım anı sabırsızlıkla beklemeyi öğrenirim.Tek anladığım şey ise, elbet o yapraktan düşeceğim ve hayatımı sabırsızlıkla yaşamayı öğrenmeli olduğum.Peki yapıyor muyum? Hayır. Ben sadece o sessizlikte, cırcır böceklerinin altında ölmeyi bekliyorum. Kim tarafından mı?Bir psikopat olabilir. Bir katil ve ya bir esinti. Her damarımdan akan kan, bir gün duracak. Bunu biliyorum ve sabırsızlıkla bekliyorum...
İşte o gün geldiğinde, bütün kanımı, damarlarım birbirine yapışana kadar vereceğim. Ayrıyetden bununla gurur duyacağım. Belki kara kalemde yetenekli olabilirim,erkek giysileri giyebilirim,salaş bir tarzım olabilir, ama bunlar o son damla kanı vermeyeceğim gerçeğini değiştirmez...
 -Ben kim miyim?O sokakta umursanmadan bırakılan bir kedi, ve ya bir köpeğim. Sizin safça iyiliğinizi isteyen, fakat sertçe karşılığını alan bir 'A'kişisiyim belki.

-Belkide beni yürüdüğünüz o ıssız sokaklarda gördünüz...
-Belki ben bir katilim.

-Ben kim miyim?Şiirde ki bir mısrayım. Kafiyeli ve hoş. İnsanın içine işleyen, ama çabuk unutulan.

Kısacası önemsiz bir 'A'kişisiyim. Ama en azından, senin gibi bir iki yüzlü değilim. 'X' kişisi olmaktan iyidir. O kadar karışıksın ki, kimse seni çözemiyor. Ben ise açık ve netim.

Aynı bir deniz gibi. Soğuk ve insanı serinleten bir şey. Üşütürüm, ama bu insanların hoşuna gider. Akıcı kahverengi gözlerimde insanları boğarım...

-Beni anlamak aslında çok kolay. Bir katil düşünün. Kurbanları ne kadar değerliyse, bende o kadar değerliyim. Yalnız ve kaybolan biriyim. Issız sokaklarda tek yürümeye alışmış, yollarda süzülen bir yaprağım belki. Tek kesin olan şey şu;Ben JÜLİDE DENİZ ÖZDEMİR'İm. 

Tuttuğumu yakarım, yaktığımı kül ederim. Sesimle etkiler. Tırnağımla gözlerini oyarım. Saçımla ise sadece kafanı kopartırım. Aslında sadece sıradan bir 'A' kişisiyim. Normal bir okul...Normal bir hayat...