Güzel bir yalan bu, benim son yalanım.
Ölüyormuşçasına canım acısa bile,
Senin için ben maskenin altına sakladım kendimi.

Aynaya yansıyan yüzüme sordum bir daha:
'' Gitmene izin vermek mutlu edecek mi seni?''
Kendimi bir kenara atmış olmam da,
Biraz zamana ihtiyacım olduğu içindi, sessiz ve yalnız.
Söylemek istemediğim şeyleri gerçekten söyledim mi?
Defol diye çığlık çığlığa bağırırken ki yüzünü tekrar tekrar izliyorum.
Güzel olan anılarımızı lekeliyorum.
Henüz sensiz bir hayat hayal etmedim.
Ama lütfen mutlu ol, en azından yalanlarım ışıldasın diye.

Sıkıca tuttuğum ellerini bırakıyorum ama kalbim hala aynı. 
Yine de gitmene izin vereceğim. 
Ellerini bırakıyorum ama kalbim hala aynı. 
Senin için burada bitirmek en iyisi olacak.

Güze bir yalan bu, benim son yalanım. 
Ölüyormuşçasına canım acısa bile,
Senin için ben maskenin altına sakladım kendimi.
Beni terk edip gitsen de sorun değil, mutlu olmanı istiyorum.
Ah ben güzel bir... Ben güzel bir yalancıyım. 

'' Sürekli gözümün önünde gözyaşları döküyorsun.''
Bir sonraki bölüme götüren beklenmedik bir cümleydi bu. 
Bağırarak söylediğim sözleri geri almamı söyledin.
Yüzümü tuttun ve yığılıp kaldın.
Benim hayalini kurduğum gelecek bu değil.
Sana bakmak bile günah gibiydi, bağlı ve yalnız bir köpek gibi.
O yüzden duygularımı yutup gitmene izin veriyorum. 
Benden daha iyi yaşamalısın.
Söz ver bana dediğim an sen... geri döndün.

Sana yapışmayacağım, gülümseyeceğim.
Bu benim, artık tereddüt etme.
Terk et beni.
Güzel bir yalan bu, benim son yalanım. 

Sana kalbimin son parçalarını verme zamanı bu. 
Güzeldi birbirimizi seviyor olduğumuz gerçeği.
Bacaklarıma demir prangalarla kendimden daha ben olan benim. 
Geri döndün, koştun bana.
Aptal yalanlar söyleme dedin, önümde gülümserken.

Güzel bir acı bu, gitmene izin vermek. 
İçimi öldürmem gerek. 
Gözyaşlarımı yutmam ve yüzüme gülümseyen bir maske yerleştirmem gerek. 
Çok rahatladım şimdi. 
Benim için endişelenme lütfen. 
Ah ben güzel bir... Hayır korkak bir yalancıyım.