furi ⚝

Merhaba Furis ablaaa

"gelecek bir kez belirlendi mi, o gelecek hayat bulur ve kendini gerçekleştirmek için sonuna kadar mücadele eder"

suan yours dinliyorum. seokjin seni çok seviyorum 

kendin için yapacağın her şeyin sende başlayıp sende sonlanması gerçeği.sarf etmek isteyip de edemediğim çabalar,  motive eksikliğine bağladığım o günler.. gecen yaşım.. zamanın kıymetini bilemeyişim. her şey bir bir çarpıyor yüzüme. bunları da düşünmek yerine önüme bakacağım. benden önemli bir şey yok. hayatımda bana kötü hissettiren her insanı, benim verdiğim değere saygısızlık yapan her insanı dahi çıkaracağım. ben benim bu kadarım. sadece kendim ve ailem için kendimi zorlarım. hatta ailem için bile bir yere kadar 

belki de bozup en bastan yapmak yerine yanlısları düzeltip yoluma devam etmeliyim 

kırık bir kalbin yaşadıkları, aştığı engeller, gördüğü tüm acılar ya da eziyetler..her biri yaşamanın izleri, gerçeklikler.. dışarıdan bakıldığında sadece kırılmış olarak görünen o duygunun içinde yatanlar. bunlar çok değişik ve çok güzel geliyor. robotlaşmayan, duyguları olup onları yönetebildiği kadar bazen mağlup da olabilen o insan.. dünyanın en güzel şeyi

ışığın görünmesi için karanlığa ihtiyaç vardır. mutluluk mutsuzluk olmadan asla anlaşılmaz. insan tersini yaşamadıkça diğerinin farkına varmaz. evet aynen öyle

her geçen gün her şey daha çok üstüme geliyor. psikolojimi asla tanımlayamıyorum. kendimi her şeyden soyutlamak istiyorum. herkes beni salak görüyor gibi hissediyorum. yaşadıklarım dışarıdan bakılınca hafif gibi gözüküyor ama ben dayanamıyorum artık. güçlü gibi görünmekten bıktım,içimdeki asıl düşüncelerimi açığa çıkarmaya korkmamdan bıktım. hayatım var mı yok mu bilmiyorum . insanlar hayatlarını öyle ya da böyle bir şekilde yaşarken benim hala yerimde saymamdan nefret ediyorum. beynim yokmuş gibi hissediyorum. ben kimim onu bile bilmiyorum. kendimi tanıyamıyorum

her yaşadığım yaşta kendimi daha da yorgun hissediyorum ama bu yorgunluğa karşı gücüm de arttı ve karşılığını verebiliyorum. bazen çok fazla sıkışıyorum ve içinden çıkamıyorum ama bunların da aşılacağını ve bir şekilde hayatın devam ettiğini düşünüyorum. biz ne yaparsak yapalım ya da hayatımızda ne olursa olsun akış devam ediyor. biz üzüldüğümüzde ya da boşluğa düştüğümüzde sadece biz düşmüş oluyoruz. kendimizi çıkartmak da bizim elimizde olan bir şey. bu yüzden kendimizle arkadaş olmalı ve benliğimizin farkına varmalıyız. ben kimim? ben neyim? bu sorulara içten cevaplar verebilip buna uyarak hareket etmeliyiz. kendimiz için yapabileceğimiz en büyük iyilik bu olur 

bir tane kurgu yazmaya calısıyorum. cok güzel fikirlerim var ama ana olayı bulamıyorum suan. gidisatım hazır ama olay yok. ne yapmam lazım onu da bilmiyorum :(