dead poet

ben ünili oldum oha

Annem dünyanın en extrovert insanı ve onunla herhangi bir toplu taşımaya binmek o kadar zor ki. Allah aşkına herkesle muhabbet etmek zorunda değilsin SUS LÜTFEN SUS ARTIK.

Merhaba, dm kapandığı için buradan yazıyorum. Verdiğim rahatsızlıktan ötürü öncelikle özür dilerim. ❤️
          
          İki adet fantastik kurgum var ve ikisi de bir şansı hak ediyor. Her türlü eleştiriyi de kabul ediyorum. Müsait olduğun bir vakit göz atarsan veyahut en basitinden destek amaçlı bir şeyler yaparsan çok memnun olurum. Konularını aşağıya bırakıyorum hangisi ilgini çekerse artık. ✨
          
          Katil maktul:
          
          Annesi ve babasıyla bir gün arayla ölen genç bir kız başka bir bedende gözlerini açar. Ailesinin ve kendi katilini bulmak için çıktığı bu yolda önceki hayatında tanıdığı insanların gerçek kişiliğini öğrenir. Bu olaylar karşısında katilini bulabilecek mi ya da yeni hayatın bahşettiği güzellikler aklını mı çelecek? 
          
          Tamamlandı.
          
          Tanrıçanın kanı:
          
          Tanrılar/Tanrıçalar, büyücüler, şifacılar ve bir çok ırkın bulunduğu bu evrende büyük bir savaş olur. Savaşta dökülen kanlar toprağa işler ve gelecek nesle aktarılır. Tanrıça kanına sahip olan Selenay eğitimlerini tamamlayıp güçlü bir kadın olabilecek mi? Yeni bir savaş filizlenecek mi?
          
          Mevcut bölüm sayısı: 23
          4 günde bir yeni bölüm yayınlıyorum.

"TAEDİUM VİTAE"
          
          "hayattan yorulmuş"

Hava o kadar sıcak ki bilgisayarım yazarken ısındığı ve ısındığı için kapanmasından dolayı hiçbir şey yazamıyorum. Sıcaktan ağlasam göz yaşlarım buharlaşır, ağlayamam da. MANASI YOK BU KADAR SICAĞIN!!

BEN GERİ DÖNDÜM!!!

Ben uyumuyorum. Prensip olarak.

Çok fazla yıl, çok fazla. Çok fazla nefret. Çok fazlaydın bana sen. Belki de ben sana. Ama bu kalabalık ve bunaltıcı yıllarda seni sevmeyi hiç bırakmadım. Oradaki nefreti boşver, benim aklım küçücük, almaz her şeyi. 
          
          Artık şeker istemiyorum, lütfen. Ceplerinden dökülen şekerleri, dudaklarından çıkan cümleleri, ellerimi kaplayan avuçlarını istemiyorum. Seni istemiyorum. 
          
          Beni bağışla, çok kabaysam eğer. Ama kalbim taşıyamıyor artık. Ona haksızlık edemem. 

Güzelliğin on par'etmez
          Bu bendeki aşk olmasa 
          Eğlenecek yer bulaman
          Gönlümdeki köşk olmasa

Çok sevdiğim bir şarkı var şarkının sözlerini yazacağım şimdi :
          
          And i'll be okay admiring from afar,
          Cause even when she's next to me we could not be more far apart,
          And she tastes like birthday cake and story time and fall. 
          
          Ne önceki sözler ne de sonrasında söylenenler bu sözler kadar anlamlı değil en azından şu an için, sözlere bir bak bizi çok yansıtmıyor mu? Saatlerce anılarını dinleyip keyif almadım mı, kahkahalar atarken sana hayranlıkla bakmadım mı? Bugün sandığının aksine çok özel eğer bugünü yaşamasaydık sence olduğumuz konumda olabilir miydik, birbirimize sahip olabilir miydik? Bazı günlerin lanetli olduğuna inanan insanlara inat edercesine bugünden bahsedeceğim, bugünün büyüsünü duyan insanlar bana inanacak. İnanacaklar çünkü sen varsın, iyi ki...