Ölüyüm. Gözlerime bakıldığında görülmeyen, çığlıklar attığımda duyulmayan, elime dokunulduğunda hissedilmeyen... Kim olduğumu ben de bilmiyorum; belki beşikte ağlayan bir bebek belki de toprakların arasında gömülmüş biriyim. Yaşamayan, yaşayamayan, başkaları tarafından kendisinden istenilen hayatı yaşayan kişiyim. Gözlerimden yaşlar süzüldüğünde kendine sarılan, sevinç haykırışlarını içine gömen benim. Gökyüzünde bir bulut, denizin derinliklerinde bir kum tanesiyim. Aslında hep göz önünde ama yok sayılmaya mahkum olan, şarkıların en hüzünlü nakaratı veya bir hayat dolusu söylenemeyecek her bir kelimeyim ben. Hiç yokken hep var olmuş olanım. Ortalıkta hiçbir şey yokken her şey, her şey varken ise hiç olmayanım.

Ölüm her şeyi eşit yapar.