Metab

Arkadaşlarım(!) Tek tek hayatımı sikerken izliyorum öylece. O kadar kötü bir insan mıyım bazen diye düşünüyorum. O kadar sevilmeyecek biri miyim? Katlanılmayacak derece biri miyim? Tercih olarak görülecek biri miyim? Her şeyin sorumlusu ben miyim? Kendine bağladıktan sonra  defolup gitmelerinin suçu ben miyim? Bi özürle yaşadıklarım silinir mi? Yediremiyorum? Kendime yediremediğimden değil. O bunu yapacak karakterde bir insan değildi dediğimden yediremiyorum. Ona yediremiyorum ben. Mahvetti, onunda Allah belasını versin.

Ya nolur hayatımda ol, nolur ya. Sensiz naparım ben amk. Of hayatımın anlamı nerdesin ya?

Herkes hak ettiğini yaşar. Seçimlerin için kimseyi suçlamaya hakkın yok. Nefessiz kalıp ölsende her şeyin kendi sorumluluğun ve suçun olduğunu kabullen.

Affedersem en adi şerefsizim. 

Unutmayacağım, hiçbir şeyi.

Her hikaye mutlu sonu hak eder.

Artık sigaranın bile kesmediği yerdeyim.

Kabuk bağlamaya yüz tutmuş yarayı deşerken bana mı sordunuz da acıyorsunuz?

Bugün 49 dakika sonra tam 4 ay olacak.

Garipsin, çözülmez tavırların, sözlerin var. Ne yapmam gerektiğini söylüyormuş gibisin ama bir yandan da uzak dur der gibi. Yanlışı ben yapacakmış gibi hissediyorum. Bununla yaşamak istemiyorum, bir de bunu düşünüp üzülmek istemiyorum. En azından bir şey varsa söylesen ve ben de yanlış yapmasam. Biliyorum, güvendiğin için söyleyeceğin varsa da söylemiyorsun. Ama ben kendime o kadar güvenmiyorum.