- چرا انقدر می لرزی بچه؟
...
+ چط... چطور مم... کنه؟!!  
پوزخند روی لبان تیره و خون آلودش، رنگ جنون گرفت و سرخی چشمان برنده اش، تصویری از مرگ را نمایانگر شد
- میپرسی چطور؟ 
نگاه خونینش را به آن پسرک ژنده پوش داد و با سرخوشی دیوانه واری زمزمه کرد؛ که حتی در آن قصر پر عظمت به راحتی گوش ها را مزین می کرد: 
- اینکه چطور بازیت دادم... درست مثل یه طعمه تو دستم گرفتمت و از خریتت که حد و مرز رو دریده بود لذت بردم؟!!!
بعد از بر زبان آوردن سخنان آزار دهنده اش گویا محرکی بر وجودش تزریق شده باشد با حالتی هیستریک وار قهقهه زد و دنیا را بر سر آن پسرک بیچاره، آواری از سنگ و کلوخ کرد...