Büyümeye başladığımı Ayşegül adlı hikaye serimi bırakınca anladım.Ayşegül serileri için gazeteleri dört gözle beklediğim zamanların çocuğuydum.Okula başladığımda ilk defa kalemi boyama kitaplarının dışında kullanmak için elime alıyordum.Hatırlıyorum da ne zor anlardı.Elim kaleme alışınca yazmaya başlamıştım ama yazım hiçte güzel değildi.Yazılarım o kadar kötüydü ki yazı ile ilgili panoya asılacak yazıları yazmaz bu sebepten öğretmenimden uyarı alırdım.Sınıfın en hareketli öğrencisiydim.Nöbetçi öğrenciler tarafından sürekli adım yanına çarpı atılmış halde kara tahtada olurdu.Yaşım ilerledikçe hareketlerimde o derece ters yönde değişiyordu.Sınıfın en konuşkan en yaramızı olan ben artık derslerini dinleyen,teneffüslerde fazla ses çıkarmayan,öğretmenin bir anda gözünde en değerli öğrencisi olmuştum.Zaten notlarım. yaptığım taşkınlıklara göre yüksekti.Birden televizyonlarda adını çok uzun yıllar sonra fragman olduğunu öğrendiğim film reklamını gördüm.Sinemalara yeni film gelmişti üstelikte çocuk romanı serisiydi.İlk kitabını aldığımda heyecandan kapağını açamamıştım.

İlk cümleleri hala aklımda.

Privet Drive dört numarada kahvaltı masasında bir tartışma patlak vermişti,her zaman olduğu gibi.Mr Vernon Dursley sabahın erken saatlerinde uykusundan,yeğeni Harry'nin odasından gelen bir baykuş feryadıyla uyanmıştı.

Sırlar Odası ile roman okuma alışkanlığım başlamıştı.Kitaplarımı kimse ile paylaşmama kuralım vardı.Bu kurala sahip olmamın sebebi verdiğim Harry Potter romanlarımdan Melez Prensin baskısının diğerlerinden farklı olması sebebi ile sayfalarının neredeyse yarısından çoğunun çıkık gelmesiydi.Saatlerce ağladığımı hatırlıyorum.Arkadaşlarım bu konuda  katı kurallı olduğumu söyler.Bilemiyorum.

İlk yazı yazma deneyimimi ilkokul öğretmenimin verdiği ödev ile kazandım.Oturup sonunda ağlamıştım.Küçük bakkal defteri boyunda çocuk hikayesi yazmıştım.Birazda yardım aldığım doğrudur.Kendi başıma ilk yazı deneyimimi 15 yaşındayken yazdığım kafamdaki Harry Potter ile başladım.