Bronx bölgesi. Sloganı"Ne cede malis. (Şeytana Yol Verme)" olan bölge, Yankeelerin ana yurdu, büyük elmanın küçük bir parçası. Ve Lunatte Walker'ın yeni avlanma bölgesi.
Yarattığı esere bakarken dudaklarını yaladı kız zevkle. Ruhunun derinde bir şeyler fokurduyor, en güçlú
ü uyuşturunun bile yaratamayacağı bir mutlulukla sarsıyordu bedenini.
Bir günahkar ruhu daha kurtarmış, kirli kanını arındırarak kutsanmıştı. Kalbimi parçalayan büyük buz parçası ile şimdi tanrının yanındaydı minik kızıl saçlı. Ona minettar olmalıydı, onu kurtardığı için Lunatte'ye minettar olmalıydı. O minik fahişe karnında bebeği ile eve gitse pek farklı mı olacaktı sanki sonu? Ailesi yine kızı öldürecekti ama bu sefer kutsanmamış bir şekilde alacaktı ölüm onu.
Ama Lunatte onu bu yıldızlarla bezeli göğün altında buluşturmuştu tanrıyla. Kızıl saçlı kızın arlasından usulca yaklaşmış, havanın soğukluğundan yararlanarak büyük buzlar oluşurmuştu. Ve sivri buz parçası tene değerken dökülen o çığlık, kulaklarında ilahi olarak yankılanmıştı.
Kızın yere doğru sarkan elini hafifçe dürttü ayağıyla. Ölü gözler gök yüzünü seyrederken Lunatte biliyordu, o çoktan ölmüştü.
Hafifçe kıkırdadı. Ve eğilip kızın boynundaki soğuk metali ayırdı teninden. Bir kolye, güzel, gümüş bir kolye. Bir günahkar ruh daha kurtulmuş, bir başka ruh buluşmuştu tanrıyla. Hepsi Lunatte ve tanrının oma bahşettiği bu yetenek sayesindeydi. Ama aptal insanlar bunu anlamıyordu. Lunatte bir azizeydi! Nasıl olurda o pis ellerini ona uzatırlardı?! Tanrı ondan bunu yapmasını istemişti ve yapacaktı. Kimse, insanları tanrının kucağına kavuşturmasına engel olmayacaktı. Hiç kimse.
Topuklarının üzerinde döndü. Buradan evine, Manhattan'a, doğru uzun bir yolu var sayılırdı ve şimdiden yola koyulsa iyi olurdu. Fakat genç kız yalnız olmadığını fark etti.
