Biten ben değilim sensin

bir şans daha? belki rövanş...

Ben anlamıyorum. Hiç mi kimse görmüyor? O kadar mı görünüyorum ben. O kadar mı şeffafım ya da ne bileyim. Bir önemi yok. Sen görmüştün beni bir tek. Sonra da göremedi kimse. Anlamıyorum ben ama, herkes bu kadar vicdansız mı? Ben hep yalnızlığı bilirdim, ama gözgöre göre yalnız bırakılmayı yaşamamıştım böyle. Hiçbir zaman bu kadar vicdansız olmayacağım. Haketmeyen kimseye vicdansız olmayacağım. Belki de dünyanın beklediği budur. Dünyanın benim karşıma çıkarmasını istediğim insanlar gibi olurum bende öyleyse. Sen benim yoluma bir kere çıkmıştın ya, hâlâ buradasın. Sen varmışsın gibi davranıyorum ya bazen, en çok da bu acıtıyor. Elimi uzatsam yetişemem ama. Canım acıyor. Bu daha kaç yıl sürecek?

Bir işin çıktı kesin.

Gelecektin, gelmez oldun.

Hâlâ yoksun.

ne çabuk geçti yıllar.
          dönelim mi sil baştan?

Hani derler ya, kendine iyi bak diye.
          Çünkü ben bakamadım.

Elimi attığım yerde anımız var. Ne çok şey inşaa etmişiz kendimize biz. Ve biliyor musun? Birbirimizin yokluğunu da öğretmişiz kendimize. Ama sence de bu... Fazla değil mi? Çık gel artık. Çık gel.

özür dilerim.

Aklım almıyor anlıyor musun? Çıkıp gelmeni beklediğimi hissediyorum hâlâ. Çocukluğumsun sen benim, demiştik ya birbirimize. Geri gel çocukluğum...