nazzdanhikayelerr

yokluğuna bile ihtiyacım var 
          şimdilerde
          Yokluğun bile yetecek sanki
          biliyorum yetmeyecek,
          geçmeyecek.
          Sarılsan keşke,
          dönsen yine kollarıma.
          Huzura ersem,
          ağlasam evimde doyasıya.
          Şimdi evsiz kaldığım 
          bu sokaklarda
          yalın ayak yürürken anlıyorum
          senin ev diye sarıldığım 
          kollarının otel olduğunu.
          İhtiyacım var yine sana
          Fizan'da olsam gelirdin
          değilim ki ben bilinmeyenlerde,
          değilim ki ben ulaşamayacaklarında.
          İki adım atsan,
          bulursun beni.
          bilirim ben de
          daracağında olsam 
          atmazsın o iki adımı.
          

yazdıklarım ulaşmaz belki sana.ulaşmaz biliyorum.sana ne ulaşır onu da bilmiyorum ama ben ulaşabilmeyi çok istedim.ağladıklarım,söylediklerim,sarıldıklarım hepsi senden habersiz ama sanaydı.umurumda degil biliyorum.önemli olan bu da değil.sadece seni seviyorum.yanlış olduğunu adım gibi biliyorum.doğru olman için gecelerce dua etmiştim.

sen beni ölsen unutamazsın.

sanırdım seninle 
          aşkın her halini
          yaşarız,
          ayrılığını yaşadık sadece.
          Ve sarıldım,
          her hâlini birlikte yaşama umuduna. 
          Sanırdım seninle
          yaşarım aşkın her hâlini.
          Tek halini yaşadım,
          tek başıma.
          Ve yanıldım,
          aşktı bu.
          Her aynadan farklı yansırdı.
          Her dilde farklı okunurdu.
          Herkesçe aynı yaşanırdı.
          Büyük bir yanılıştı bu.
          Büyük bir yanlış,
          büyük bir yalnızlık.
          Küçücük dünyamın her şeyiydin.
          Bensiz geçerdi hayat,
          sensiz bir hiçti.
          Balın fazlası zehirdir derler,
          senin az sevmelerin bundandı sanırım.
          Sanırdım ve sarılırdım.
          Sayfalar yoruldu,
          kelimeler tükendi.
          Sen gelmedin.
          Gelmeyeceksin,
          bekleyeceğim.
          Sesini bir kere duymak uğruna,
          tüm dünyaya sağır olacağım.
          bir gün lâl olacağım.
          bir gün kör.
          seni görmek için gözlere ihtiyacım yok.
          seni sevmek için beni sevmene
          ihtiyacım yok.
          ben seni severken seviyorum beni.

Bir bahardı 
          seni ilk görüşüm.
          Ilık bir rüzgarın sarışı,
          yaprakların uçuşu buluştururdu gözlerimizi.
          Yazdan kalmaydı hislerimiz.
          Solmamıştı henüz çiçeklerimiz.
          Kış geldi şimdi,
          soldu birer birer her şeyimiz.
          Çaresizsin şimdi.
          Çünkü sadece çiçeklerimi sevmiştin.
          Gidiyorsun,
          görmek istediğin ben değilim.
          Kalmak istediğin burası değil.
          Gidemiyorsun,
          kimsen yok benden başka.
          Kalamıyorsun.
          Araftasın.
          Yine bir bahardı 
          seni ilk gömüşüm.
          Baharları sevmedim hiç,
          çiçekler açmadı hiç,
          odamın küçük penceresinden
          bakıyorum dünyaya,
          herkes aynı apartmanda ama
          herkesin dünyası kendine.
          Seni kendime sakladım.

Kelimeler de yakar. Kelimeler de yanar. Olur mu öyle şey deme sakın. Söylemediğin her söz yaktı geçti tenimi. Söylediğin her söz ağzından çıkar çıkmaz alev aldı. Yandı tutuştu. Üflediğin her sigara dumanında söyleyemediğin şeyler çıktı gitti gökyüzüne. Kelimeler de öldürür. Ölmek için her zaman kan akması gerekmez. Yaralanmak için vücuttan kan akışı olmasına gerek yoktur. Ve sen silah kullanmadan öldürdün beni defalarca.

bisiklete binmeyi bilmem ben,dönme dolaptan da korkarim.riske girmeyi sevmedim hic.korktum cünkü.aski memnu izlerken hep bihteri örnek aldim mesela behlülden nefret ettim hep.insan kendisine benzeyenleri sevmezmis.gec öğrendim.asik olmak yüksek bir binadan asagi bakmak,bisiklet sürerken iki elini de yulari kaldırmak gibi bir seydi bence.ve ben bisiklete binmeyi öğrenmeden iki elimi de kaldirmistim yukarı.

"ağlama ben ağlarım,sen benim diğer yarım."

Yıldızlara anlattım derdimi,
          birer birer kaydı hepsi gökyüzünden.
          Yoktu bir çaresi 
          insanın insana geç kalmasının.
          Yoktu bir çaresi 
          insanın insana hiç gidememesinin.
          Düşlerinde ayrılığın yasak olduğu
          gerçekte kavuşmanın hayal olduğu
          denize attığın 
          mektup dolu şişelerin
          sana döndüğünü görmek gibi 
          söylenmeyen her sözün bıçak olup
          dilini kestiği,
          onun karşısında lâl olduğun.
          Gidersen sana gelemem
          ama sana gelen her yolu ezbere bilirim.
          Sevdiğimi söyleyemem 
          ama yüz dilde
          seni seviyorum demek ne demek
          ezberlerim.
          Sana küsmeyi bilmem,
          seni sevmeyi de bilmem.
          Karanfiller kalbimi kanatıyor.
          Bazen kan akması için
          dikene gerek de kalmıyor.
          

"bal gozlumsun."