bazen küçükken okuduğum kitaplara denk geliyorum. Kitabın yorumlarında sohbet ettiğim insanlar aklıma geliyor, geldikçe üzülmekten alıkoyamıyorum kendimi. Şuan bu insanlar nerede ne yapıyorlar bilmiyorum ama hayatımın en kötü dönemlerinde ufakta olsa onlar sayesinde gülümsediğimi, hayata tutunduğumu biliyorum. Bu insanlar bunları bilmeden yaşıyorlar. Hepsine teşekkür ederim. Ben de umarım ufakta olsa bir iz bırakabilmişimdir onlara. Geceleri düşünmeye çok fırsatım oluyor ve en çok düşündüğüm konu bu. Keşke o insanlarla karşı karşıya gelip sarılabilsem. Kütüphanem benim çocukluğum. Kitaplar ise hislerim. Bu yazıyı okuyan kişi bana ulaş çekinme çünkü benim konuşacak birilerine ihtiyacım var. Lütfen mesaj atmaktan çekinme ve beni bu karanlıkta yalnız bırakma :(
