🐈

çiçek ol irem

"Ben herkesi unuturum,"dedi
          "Hatırlanmayı hak eden kimse gitmez çünkü. "

ben sadece hayal edebilirim,
          yapamam.
          ben sadece kalemi tutabilirim,
          yazamam.
          ben sadece nefes alabilirim,
          yaşayamam.

Belki de hayatın öğretmeye çalıştığı şey buydu. Yalnızdın. Eğer yalnız büyümüşsen, her zaman yalnız kalırdın.

"Pencereleri kapatsan da dışarıdaki kötülüğün içeriye sızacak bir yol bulduğunu biliyorum ama yine de ışıklar söndürüp onlarla körebe oynayabilirsin, direksiyon başında sinirlendiğinde hızı artırabilirsin, dışarıya koşmaya başlayabilirsin ama öfkeni sindirmeyi öğrenemezsen kafanın içindeki o bir metrekarelik alanda felç geçirirsin. Yaralarını kapatmak yerine açıkta bırakırsan insanların ellerine kolayca mikrop kapmanı sağlayacak yegâne silahı vermiş olursun. Zehirli iğneyi. İğne asla zehre batırılmamıştır, onu tutan insanlar zehirlidirler. Sonra dikiş izi kalır. O iz geçmiyor."

"Kabuk yaraya sadık değil."

"Kedilerin dokuz canı vardı evet ama kalpleri kırıldığında, bir tanesi bile kalmıyordu."

"İnsan gerçekleri yalnızca kalbiyle görebilir." Duvardaki Küçük Prens posterine bir bakış attım. "En temel şeyleri gözler göremez."

Herkes aynı aşkı yaşamaz, bazıları aşka bile âşık olabilir. Bu dogmatik değildir. Kime sorarsan sor, herkesten farklı cevaplar alırsın. Ta ki kendi cevabını bulana dek, o zaman susarsın.

"Ve onunla 100 hayat yaşasak
          Yeniden doğup yeniden ölsek birlikte;
          Aldığı hiçbir nefesi
          Benim için vermezdi, bilirdim."