Ve uzanıyorum gökyüzüne. Binlerce yıldızın arasından, hatta ayı bile elimin tersiyle iterek onu seçiyorum. Dokunuyorum soluk ışığına, dokunduğumda daha da solacağını bilmeme rağmen. Kayıp avuçlarımın içine düşüyor. Bir dilek hakkı daha doğuyor bana. Ve düşünüyorum ne dilesem diye. Ne dilesem? Ne dilesem? Ne dilesem? Sonra bir hayalim olmadığını fark ediyorum hüzünlenerek. Bulutlar bana lanetli olanı seçtiğin için tüm bunlar dercesine ağlıyor. Gökyüzü onaylarcasına kararıyor. Ama korkmuyorum tüm bu olanlardan. Dilek diliyorum, bu sefer kendim için değil diyorum. Gözlerimi sıkıca yumuyorum, açıyorum, başımı kaldırıyorum. Ve dünyanın görüp görebileceği en parlak yıldız ilişiyor gözüme. Bakıyorum, bakıyorum, bakıyorum. Ama bir daha asla dokunamıyorum.