~27~
Yabancıyım içimdeki duygulara. Biraz eksik , biraz yalanım. Bu aralar içimdeki siyahlık fazlasıyla dışıma vuruyor, yüzüme ve gülüşüme de vurduğunu es geçemeyeceğim. Öyle bakmayın, ruhum yanıyor bu yanlızlığın benimle derdi ne bende bilmiyorum. Bana yapmış gibi, hiç gitmiyor, beni hep alıkoyuyor. Icimi bitiriyor, umudumu da çalıyor. Ahmet kaya'nin " Şimdi iyi niyetlerimi bir bir yargılayıp asıyorum, "bu son olsun " dediği yerdeyim galiba. Iyi niyetlerin sonu bitmiyor. Tıpkı benim yanlızlığımın sonunun gelmediği gibi. Yarınla hep güzel olur derler ama sanki benim yaşayacağım yarınlar da bugünün özetiymiş gibi geliyor bana. İçimdeki bu siyahlığın, bu zehrin ucup gideceği gün aydınlığa karışıp özgür kalacağımı biliyorum, bu yuzden hep kendime diyorum ki ; Umutlarım içimdeki bu siyahlığın, bu zehrin icinde gideceği gün aydınlığa karışıp özgür kalacağımı biliyorum. Bu yüzden kendime hep diyorum ki; UMUTLARIN TUKENMESIN NESLIHAN...