hiç kimse hiç bir şeyin farkında değil ve en çok bu sıkıyor canımı ben kendimi övmeyi severim yalan yok ve benim hoşgörüm o kadar fazla ki ama insanlar hep bi itiraz hep bi benciller ve hiç farkında değiller
ben konuşurken bile kelimelerimi özenle seçiyorum ama kimse öyle değil ve kendileri hiç düşünmeden söyledikleri o sözlerin karşısındaki için ne anlama geldiğini bilmiyor ama hep mi bilmez hayır ben her zaman düşünürüm söylediğim şeyde bir sıkıntı var mı diye hayır bu psikopatlık veya ayrı bir seviye değil bu olması gereken ama herkes birbirinin aynısı olmuş kimse neye dönüştüğünü bilmiyor anlamıyor
"o zaman sende onlara aynı davran" hayır ben öyle biri değilim insanlar kendi bencilliklerini fark etmeli hep böyle götten şeylere üzülüyolar mesela bi ilişkileri bittiğinde felan hep videolar duygusal üzgün şeyler paylaşıyorlar ya sanki hep karşılarındaki suçluymuş gibi herkes işine nasıl geliyorsa öyle davranıyor