Yalnızlığı Denemek
gecenin ortasında ne işin var
yıldızlara dokunma yanarsın
bak birazdan ay da batacak
karanlık bulaşmasın ellerine
tersine döner yolunu bulamazsın
içi dışı uzay tozu yansımalar
sahi mi yalan mı anlayamazsın
bir rüya gemisi iskele sancak
dokunup geçiyor hayallerine
ağlayasın gelir ağlayamazsın
sevmek insanın yüreği kadar
küçükse büyüğünü taşıyamazsın
yalnızlığı da dene oldu olacak
nasıl yankılanır derinden derine
iyi midir kötü mü çıkaramazsın
insan insanı kendisi tamamlar
içinde başka dışında başkasın
eksikliğin fazlana elbet bulaşacak
öbürü sığacak bunun derisine
yoksa sabaha sağ çıkamazsın
Attila İlhan
Yalnızlığı Denemek
gecenin ortasında ne işin var
yıldızlara dokunma yanarsın
bak birazdan ay da batacak
karanlık bulaşmasın ellerine
tersine döner yolunu bulamazsın
içi dışı uzay tozu yansımalar
sahi mi yalan mı anlayamazsın
bir rüya gemisi iskele sancak
dokunup geçiyor hayallerine
ağlayasın gelir ağlayamazsın
sevmek insanın yüreği kadar
küçükse büyüğünü taşıyamazsın
yalnızlığı da dene oldu olacak
nasıl yankılanır derinden derine
iyi midir kötü mü çıkaramazsın
insan insanı kendisi tamamlar
içinde başka dışında başkasın
eksikliğin fazlana elbet bulaşacak
öbürü sığacak bunun derisine
yoksa sabaha sağ çıkamazsın
Attila İlhan
Şarkılar değil de
Hep kulaklar bitiyor,
Onarmak zordur.
Bir yürek üşümüş
Kapamış kapılarını,
Onarmak zordur.
Bir şey yitirilmiş
Hiç eskimeyecektir,
Onarmak zordur.
İnsanIn içine düşen korku
Özgürlüğünden olmuştur,
Onarmak zordur.
Ölümü düşünmek yenilmek,
Sevmek ölümü yenmektir,
Onarmak zordur.
Özdemir Asaf
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç
Gelmeyince
Seni aramayınca
Ölesiye ağladın mı
Sonra çekilip en koyusuna yalnızlıkların
Ona ait ne varsa
Bir bir hatırladın mı
Sen günden güne erimeyi bilir misin
Dev bir ağacın vakarı içinde ölmeyi
Bir teselli aramayı
Issız parklarda, tenha sokaklarda
Ve bütün bir şehir uyurken uzaklarda
Deli divane yollara düşüp
Yaşlanmış bir köpek gibi
Eskimiş bir gömlek gibi
Atılmışlığını hissettiğin oldu mu
Sevmekten
Günler geceler boyunca yürümekten
Elin ayağın yoruldu mu
Sen yalnızlığın acısını bilir misin
Unutulmak bir hançer gibi saplandı mı sırtına
İçinde kıskançlığın zehirli çiçekleri açtı mı
Bütün gururunu çiğneyip
Sevdiğinin geçtiği yollarda
Bastığı toprakları eğilip öptün mü
Sen çaresizlik nedir bilir misin
Sen yokluk nedir gördün mü
Yanan başını
Duvarlara vurup parçalamak geldi mi içinden
Sen her gün bin defa öldün mü
Böyleyim diye ayıplama beni
Bir gün kendimi
Sonsuzluğun koynuna bırakırsam
Yaralı ve yenik bir asker gibi
Darılma
Unutma ki
Her seven isimsiz bir kahramandır
Unutma ki
İnsan; sevebildiği kadar insandır.
senin hayatın yalan bu musun lan sen ha, bu musun sen
delikanlılığın bu mu geçmişin bu mu senin
ha, bi tane hayalin peşine gittin beni de getiriyosun arkanda
bi tane kız için. bi tane kız için lan..
değil hayatını sıfatını değiştirsen seni kabul etmeyecek insanlara yaranmaya çalışıyosun
senin bi ailen yok benim bi ailem yok bizim birbirimizden başka sığınacak limanımız yok
aşk mı kurtaracak lan seni
Aşk mı kurtaracak Git kurtarsın lan aşkı git kurtarsın
Kendine ihanet ediyorsun kendine ihanet ediyorsun bak
Eğer başka birine dönüşeceksen başka biri olacaksan bu dediklerimi unutma kafana yaz düşün tamam mi
Ben yokum
doğru dedin abi
Hani gözler yalan söylemiyordu. Hani yanlış hissedemezdi insan yanlış anlardı da. Bakışlar da gözler de yalancı olabiliyormuş. Gerçeği var mıdır bilmem. Bi o gözleri bilirim ben bi de verilen sözleri. Avuç içlerinden öpse de şuan. Çekip gidecek gelince zaman. Sen inanmak istemesen de... Yaşadığımız devirde ki insanların sevgiye biçtiği değerden mi bu aldanmaca yoksa ben sevilecek bi insan değil miydim hala çözemedim. Yavaş yavaş anlamlandırıyorum aslında bazı şeyleri de. Senin onu nereye, ne yerine, kim yerine koyduğun önemli değilmiş o anlamadıktan sonra. Basitmiş her şey aslında ya. Senin binbir anlam yüklediğin duygular bi aylık hevesiymiş başkalarının. Basitmiş her şey diyor insan ama gecelerce düşünüp aklına kazıdığın bir kaç kelime söz daha mı basitti hissettiklerimden diye düşünmeden de edemiyor. Belki diyorsun kendi kendine, belki uğraşmak için hep çok geçti. Hep çok geç kalmış bi insandım diyorsun. Hissetmeye, yaşamaya, gülmeye, sevilmeye..