nevahizm

hala güldüğünü gördüğümde yüzümde bir tebessüm oluşuyor,umut doluyorum,içim ferahlamış hissediyorum.

nevahizm

iyi olmadığımı kimseye kabul ettiremedim. kötü hissettiğime kimseyi inandıramadım. kolumu çarptım kapıya, acıdığına kimseyi kanıtlayamadım. keşke hislerin rengi olsaydı, rengimin değişimini görür inanırlardı bana, ama en çok sen inanırdın. ve şimdi sen de yoksun. artık kimse inanamaz.

nevahizm

sizce en acı verici şey nedir? benim için şu; elimde olmayan davranışlarım yüzünden benim hayatımdaki en özel insanı kaybettim. her şeyimin ilki,ağladığımda ilk sığındığım kişi,bir şeyleri keşfetmenin heyecanını yaşadığım tek kişi. yanında çocuk olabildiğim,kendi gülüşümü keşfettiğim. bırak arkadaşımı ailemin yanında bile kendim olamıyorken bir tek onun yanında olabiliyordum. tabii çok çabaladım aslında ama yine de olmadı. kabul etmedi beni. ama çok istedim etmesini,affetmesini yine halledebilirdik belki de bilmiyorum. onun için her şeyi yapabilirim. ona bir şey olsa canımdan can gidecek sanki. birçok planımız vardı,hayallerimiz vardı gerçekleştirebilirdik hala. gezeceğimiz şehirler,ülkeler gizlice biriktirdiğim paralar… bunlardan sadece ben kaldım. ve ben onunla tamamlanıyorken şuan tek parçayım ve acı verici olan da bu. diğer yarınızı buluyorsunuz ama şuan yok. tüm benliğimle ona gitmiştim,ona hep aynı kişiydim içimdeki çocukla gittim asla değişmedim ona karşı hala o çocuk kişiyim. hala o güzel günlerin heyecanını düşleyerek uyuyorum,hayal kuruyorum.

nevahizm

birbirimize ne güzel bakıyormuşuz ve şuan tek başıma olmak kadar acı verici hiçbir şey yok 
Reply