ebrar

mutsuzum ama keyfim yerinde 

sorarlarsa "ne iş yaptın bu dünyada" diye.
          rahatca verebilirim yanıtımı;
          "yalnız kaldım, kalabıldım! yedi milyarın arasında dogdum ve hiç birine carpmadan geçtim aralarından..."

gecelerei yatağa uzanır ama uyuyamazdım nefret edecek bir sürü şey gelirdi aklıma ama sonunda yine kendimden nefret ederdim. 

takıntılı kalmak, sanirim en büyük sorunlarımdan birisi bu. ikincisi ise bir başkasına ihtiyac duymak. bir arkadasa yanımda olan birisine ihtiyaç duymak. bu sorunları 2024 de yenicem inaniyorum 2024 olmasa da 2025 kesinikle olucak şuan ise canım haddinden fazla acıyor, 2023 şubata kaldim gibi ben unutamıyorum. ben hayatıma giren kimseyi unutamıyorum. anlamıyorum da insanlar bir zamanlar hayatlarında olan kisileri nasıl unutabiliyor? önce bunu anlamam gerek sanirim ve sonrasın da yine derince düsüncelere girmek istiyorum. okyanusdan daha da derin olan düsüncelerim bazen o kadar cok igrenclesiyorki ben bile kendimi tanıyamıyorum aslında bu aylar yine bu karakterim cıktığı için mutsuzum cünkü üzüntümü ve depresifligimi 2023 de cok iyi gizlemistim hiç kimse anlayamamıstı yada ben kendimi kandırıyorum bilmiyorum. 

canım acıyor, biliyorum bunu defalarca kez demişliğim var. hiç bir zaman acılarımın geçmeyeceğini fark ettim aslında bunu daha önceden de fark etmiştim ama bu acılafın büyüdükçe daha cok artıcanı bilmemiştim, hala nasıl yaşıyorum? bu soru cok fazla kafamın içinde dönüyor. ne zaman sorunlarım bitecek? iyi olucak mıyım ben, anne ve baba sevgisi görmemiş birisi iyi olabilir mi? öyle cok acı çekiyorum ki bir türlü dinmek bilmiyor bu acı şayet nasıl geciceni de bilmiyoruö. 

e burayı da silelim artık değil mş hoşçakalın anilarim ve cümlelerim!! 

Zehra nasıl acaba

ÇOK İYİYİİİİMMMMM

basim agiro of

kendimi değil, sizi öldürmeliydim ilk başından beri