@Ustabay bir adam tanıdım ben,merhameti ve umudu her kuruyan dalı diriltebilecek güce kuvvete sahip,batan tüm gemilerime deniz olmuş,gözlerimden akan tüm sellere inat gülümseme kaynağım,sevinçlerimin sebebi olur olmuş,kalbimde kuruttuğum her bir yaprağa su olmuş,karanlık odama güneş olmuş,kendisiyle birlikte getirdiği umutlarıyla elimi tutmuş,bir babanın çocuğuna merhameti sevgisi gibi sarıp sarmalamış, umutlarıyla kalbimin üşüyen yerlerini örtmüş,senin aksine ben çok korkuyorum ama adam,sende bir gün gidersen odalarım karanlık hallerine geri dönecek,kalbimin umudu açık odaları tekrar kapanacak,ben yine siyaha bürüneceğim,seninle böyle kalalım adam,biz ne çok açık ne çok koyu,mavi kalalım biz.Ne çok ne az,hayatımın her yerinde ya hep ya hiç olmuşken,sana bu orta kahveli hallerimi benden alma lütfen,şimdi yanımda olduğunu bilmek,ya bu his tarif edilemeyecek kadar güzel,bu kirli düzene karşı bu kadar güzel kalabilmen eşsiz bir şey,bu eşsizliği bozma,bırak herkes gül koksun,sen PAPATYA KOKUNLA kal adam,teşekkürler o papatya yapraklarının arasına beni de aldığın için.")