Her şey birkaç hayalden ve çöpten ibaret. Artık neyin doğru neyin yanlış olduğunu kavrayamadığımda kaçmak, benim için bir görev oldu. Kaçmak benim kendimi korumamın tek yoluydu. Gerçek hayatta ise çok farklı.. Ortaokulda kolum çatladığında bir erkek arkadaşımın söylediği şeyi hatırlıyorum " Ben bile ağlarım o ağlamaz. ". Biri için ağlıyor olmam güçsüzlüğümden değildi. Kendime olan nefretimdendi. Kendimi tanımadığım için onlar beni tanıyor sandım. Kendimi koruyamadığım için onlar beni koruyor sandım. Kendimi sevmediğim için onlar beni seviyor sandım. Fakat en büyük hatamdı bu. Sanrılarla insanlara değer biçtim. Yanlıştı. Yaptığım bu yanlış çok büyük bir yanlıştı. Beni yapayalnız bırakacak kadar... Bu not kendime, çünkü asla dönmeyeceğim. Ve bunu kendim için bir sebep olarak bırakıyorum. Dönmeme sebebim, burada ve diğer platformlarda, ailemde akrabalarımda, beni kırabilecek kadar iğrenç insanlarla tanışmış olmam. Bırakabileceğim bir gözyaşı varsa o da insanların acizliklerine rağmen aptal gibi yaşamaları içindir.
https://www.youtube.com/watch?v=QeYke08Xuws
"Biliyorum, gitmek cesaret ister, Zordur gitmek. Ama zor olduğu oranda da şereflidir, inanın!" -VictorHugo-
