11. Bölümden ufak bir spoiler;
En kıymetlini kaybettiğinde seni yakıp kavuran şey kor ateşler değil mi ?
Seni diri diri yakan ateşi söndürmeyen göz yaşın
sana aslında yanman gerektiğini düşündürmedi mi ?
Sudan oluşan bir insan vücudunun tam kalbine düşen kor ateşi, sönmek yerine daha çok harlanıp seni daha cok yakıyor ise işte gerçek acı budur, değil mi ?
Sana acımayan, seni yaktıkça yakan, yayıldıkça nefes almana bile müsaade etmeyen şey de bu değil mi ?
O ateş içine düştüğünde seni küllerine kadar yakacak
Bunun çaresi ne milyon tane su ne de bir kaç damla göz yaşın degil ki.
Seni söndüreceğine inandığın toprağın, seni diri diri yakan ateşi değil de,
Senden geriye kalan, bir nefes kadar kuvvetli rüzgarla dağılmış közlerindeki ya da küllerindeki ateşi harlayacak olması sencede adaletsizlik değil mi ?
Aslında biraz düşündüğünde yaşadığın hayatta zaten böyle, öyle değil mi ?
