Gölgelerimiz karanlığa karışıyor yine biten bir günde.
Gece çöktü ve biz karanlık olduk.
Karanlığız ve karanlıktayız iki çıkmazın içinde teslim olmuşuz, kaçış yolu bile aramıyoruz.
Bazen gölgelerimize kayıyor gözlerim, onların karanlığından bile okuyabiliyorum yorgunluğu.
Sebebi ben miyim bu çektiğimiz acıların bilmiyorum..
Biz öyle bitmişiz ki sevgilim artık ölüm bizi tanıyamıyor.
Biz yaşadıkça ölüyoruz
nefesimizin kesilmesi ödül.
Yaşamak bizim için bir savaş ve biz o savaşın tam ortasındayız.
Sırt sırta, çaresiz...
~Nigar Nur Kıldıran