"Mutluyken beraber gülüp, üzgünken beraber ağlayalım. Buradayım, sorunlarınızı ve düşüncelerinizi gönderin ki mutluluğu da hüznü de sizinle paylaşabileyim." demiştin. Merhaba meleğim, seni çok özledim. Burada olduğunu söylemiştin.
Bu aralar kendimi sorgulamaya başladım yine. İnsanlar yine baskılarını üzerimden çekmiyorlar. Yine kötü bir insan olduğumu söylüyorlar. Çok kusurlu ve herkesin içindeki kara koyun olduğumu söylüyorlar.
Yine.
Olduğum kişiyi kabul ettim zaten. Sadece bu sözler bazen bana hasar vermeye devam ediyor. İyi değilim hayır, ama iyi olmaktan başka şansım yok. Çünkü kimsenin düşündüğü yok. Kimse benim için iyi olmayacak. Bu yüzden ben kendim için iyi olmak zorundayım. Kendimi düşünmeliyim. Bazen çok sert oluyorum kendimi düşünmek konusunda. Bu yüzden kibirli ve bencil olduğum da söyleniyor. Öyleyim. Kibirli ve bencil olmasaydım insanlar kolaylıkla beni ezip geçebilirlerdi. Böylesi iyi. Kimse bana zarar veremiyor bu şekilde. Onların sınırını da yerini de ben belirliyorum çünkü.