Artemis

Git lütfen. Gelme geri. En başında gitmek isteyen sendin. Gelme geri. 

Neden vuramıyorsun?
          Kendine vurmak kolaydı ama?

Hadi, yumrukla duvarlarını şimdi. 
          Yık hepsini kendi ellerinle.
          

Duvarların arkasına gizlediğin onca şey.
          Hiçbirini görmek istemiyorsun çünkü güçsüzsün.
          

PUNCH THE WALL
          PUNCH THE WALL
          PUNCH THE WALL

Dün geceki meteor yağmurunda tam 69 tane kayan yıldız gördüm.
          Hayır, kirli zihnimden dolayı değil.
          Öyle denk geldi, 4 saat boyunca yıldızlarla konuşmanın hediyesi; 69 tane yeni dilek.
          Bir tanesi hariç hepsinde aynı şeyi diledim.
          "Eve gitmek istiyorum."

Geleceği düşünmekten, bugünü yaşamayı unutmuşum. Yitirdiğim onca şey için üzülürken de, bugünü hep göz ardı etmişim. Yeter bu kadarı, kimse için çabalamaya değmezmiş.

Kitabımı da sildim çünkü hayatımdan silip çıkartmaya çalıştığım onca şey yetmedi. 

Hiç böyle düşeceğimi tahmin etmemiştim. Hiçbir şey yapamıyorum. Ne gücüm var ne hevesim. Tek istediğim, onun cümlelerini tekrar duyabilmek. O kadar ihtiyacım var ki buna. O geri döndü. Ama benim geriye bakacak gücüm bile yok. Üzgünüm Ay. Sana veda edemeden gittim. Şimdi geri dönersem her şeyi berbat ederim. Özür dilerim. Sadece özür dilerim çünkü hiçbir şey söyleyemiyorum. Hiçbir şey hissedemiyorum. Sadece sana ihtiyacım olduğunu biliyorum ama bunu yapamayacak kadar güçsüzüm. Her şeyi berbat ettim. Ama bak, farkındasın en azından. 

İçimde tuttuğum her şeyi bir çırpıda yazmak istiyorum. Çok çok korkuyorum. Üşüyorum, ellerim üşüyor. İlaçlarımı almayı bıraktım. Tekrar kahve içmeye başladım. Bağımlılığım beni esir aldı. Düşüncelerim sanrılara dönüşüyor. Ne gördüğümü bilmiyorum. Gördüklerimin gerçekliğini bilmiyorum. Uyanıklığımı sorguluyorum. Düşüncelerimi ben yönetemiyorum. Tüm anılarım öylesine canlanıveriyor. Öylece izliyorum. Kaygılar ruhumu ele geçirdi. Düşüncelerim bana zarar veriyor. Kendime çok zarar verdim. Biliyorum bunu yapmamalıyım, elimden geldiğince denedim durdurmmayı. Başaramıyorum, kendime yenik düşüyorum hep. Saçma sapan düşüncelerimin peşinde hep intihar oluyor. Hep intiharı düşlüyorum. Birinden yardım istemiyorum çünkü birine muhtaç kalmak istemiyorum. Çünkü biliyorum, eğer olur da biri bana yardım ederse, o kişiye bağlanırım ben. Saçma sapan hayallerime o da katılır. Kafamdaki evrene onu da hapsederim. Evrenime bir misafir daha koyarım, bu yapabileceğim en kötü şey olur. Evrenimi tamamen kapatmalıyım. Kimsenin girmesine izin vermeden. Nasıl yapacağımı bilmiyorum. Canavarlar, her yerde. Söylemiştim. Kaçmak istemiştim, düşmek istemiştim. Evrenim beni öldürüyor. Gerçekliğimi yitiriyorum. Çok üşüyorum, belki biraz kahveye ihtiyacım var. Belki, düşmem gerek. Gerçekten. Kendimi bırakmam gerek. Belki, kaybolursam. Belki her şey yoluna girer. Sadece atmam gerek. Düşüncelerimi ya da bedenimi.