Ben kim miyim?
Ben Yüzyıllık Yalnızlık'ta ki Rebeca'yım. Hayatın üvey evladı.
Ben Serenad'daki Nadia'nın Max'a mektubuyum. İyi olmadan iyiyim diyorum. 
Ben Simyacı'da ki çoban' ın aşık olduğu Fatima'yım. Çaresiz ama ısrarcıyım. 
Ben Tess'in gözyaşları'nda ki Suzette' yim. Aşık ama imkansıza inanıyorum. 
Ben Olasılıksız'da ki David Caine'yim. İstatistiklerle ölüyorum. 
Ben Şeytanın Yemin'inde ki Luc'um. Kötülüğün başıyım
Yani ben sadece insanım. Seven, acı çeken, üzülen, özleyen. İnsanım. 
Ben nerede miyim?
Bazı kitapların satır aralarına gizlenmiş hislerdeyim.
Bazı özlemlerin ardında ki seyirciyim.
Bazı kokuların ardına sinmiş kedinin yanındayım.
Ben sokaktayım.
Ben hissizleşmiş insanların kaldırımların üstünden her geçişinde sadece nefesimi hissedip geçtikleri duraktayım.
Ben her yerdeyim.
Peki, ben ne yapıyorum?
Ben yaşıyorum. Yazarak nefes alıp okuyarak nefesimi veriyorum. Her kitaba birer soluğumu bırakıyorum. Acele edip bir sürü kitap okuyorum. Öğrenmek, yazmak, okumak istiyorum. Sokak çocuklarının kimsesiz olmadıklarını hatırlatmak istiyorum. Ben sadece yaşamak istiyorum. Bu dünyada kötülük nasıl hakim olduysa kötülükleri silmek yerine karalamak istiyorum. Hayat biraz da olsa karanlık olmalı sonuçta. Ve ben yazıyorum. Kimse okumayacak olsa bile cesaretimi pabuçlarınızın önüne serip yazıyorum. Belki bir gün kendimle gurur duyarım diye.☽