çürükbedenler

senden uzak nasıl kalınır, aklım almıyor.. 

''belli ki kırmak istemiyorsun kalbimi''.. 

kayıp ruhlar gemisinde üçüncü günüm. tüm kırgınlıklarımı tek gözlü korsanın sandığına koydum. acı çekmeye çok yatkın olduğumu ayrıca daha fazla balık yemem gerektiğini söyledi. onun sözlerini dikkate aldığımı fark ettim. bugün biraz kafam karışık. yüzmeyi bilmiyorum. denize atlayıp ölsem mi yoksa izlesem mi kararsızım. neden yaşadığımı anlayamıyorum. neden varım cümlesine cevap bulamıyorum. yazdıklarım birbiriyle çelişiyor bazen ya da anlamsız şeyler çıkıyor. kafamın karıştığını en iyi böyle anlatıyorum.. '' eksiklik hissediyorum '' özlüyor gibi hissediyorum ya da özlüyorum emin değilim. en iyisi denize atlamak.. korsan beni kurtarmaz. aksine gemiden bir kişi daha eksildiği için mutluluk duyar. gökyüzünden beni izler belki. korsana veda etmek istiyorum. ona ölmek istediğimi söylemeli miyim? ya da o zaten anlamış mıdır..? biraz daha hoşçakallar biriktirmeli miyim? belki daha çok hatırlanırım..  son isteğim ; kayıp ruhlar gemisinde dalları kırık ağaçlar var.. 
          
          
          [Beni o kırık dallara asın..]
          
          12.09.2021
          
          saat : 23:03
          
          ~nil~

ben anlatamadım. içimde biriktirdiğim boğazımda düğüm düğüm olan hiç bir şeyi anlatamadım.. odama sığamadım geceleri uyuyamadım, nefes bile alamadım bazen. yediğim yemek karnımı da doyurmadı. sebebi neydi biliyor musunuz? iliklerime kadar acı ile doluydum. bi insan acıdan ağlayamaz hale gelir mi? gelir.. ben geldim.. 

'' ihanet yalnızca sevişmekle sınırlı bir olgu değil. Herkesi aynı cümlelerle sevemezsin. Bu ihanettir. Aynı şiiri iki farklı insana okuyamazsın, bu ihanettir. Aynı şarkıyı birden çok insana hediye edemezsin, bu ihanettir. Seviyorum diyip zihninde başkasının varolması ihanettir... '' 

bazı kalpler kırılmaya mahkumdur. 

belki bu gece bir rüya görürüm ve sen gülersin orda '' 

mum söndü, karanlıktayım.. aydınlığa çıkan yol henüz yok umarım bir gün.. :')
          
          

burası yeni günlüğüm gibi, sadece en fazla kırıldığım tarihlerde bir şeyler yazıyorum az da olsa iyi hissettiriyor.. karanlıkta gibi hissediyorum, bana ışık olan mum yavaş yavaş sönüyor gibi ya yeniden alevlenip ışık saçmaya devam edicek, ya da eriyip gidecek.. gitmesin diye mumun ışığını söndürmeyi denicem sonuçta karanlığa da alışabilir insan.. karanlığı da sevebilirim belki.. mum erimesin, sönmesin diye karanlıkta sönmeyi beklicem.. belki mucize olur da oda aydınlanır.. mum ne kadar fedakarlık yaptığımı onu sevdiğimi anlar da aydınlık yaratır kendiliğinden.. Benim yakmaya niyetim yok susup izlicem sadece.  umarım oda aydınlanır yoksa sonsuza dek mutsuz kalmak en son isteyeceğim şey.. bir dahakine daha mutlu uyanmak dileğiyle.. 
          
          10.08.2021''

çok üzülüyorum, çok canım acıyor ama soranlara iyiyim diyorum.. sana kızmasınlar, senin beni üzdüğünü bilmesinler diye.. umarım bir gün buraya '' beni mutlu etti, başardık'' yazabilirim.. O ana kadar hep yanındayım ama yavaş yavaş tükeniyorum lütfen hızlı ol..