@nochelantee
serçenin ölmesinde bile bir bildiği vardır kaderin.
şimdi olacak bir şey yarına kalmaz, yarına kalacaksa bugün olmaz.
bütün mesele hazır olmakta.
madem hiçbir insan bırakıp gideceği şeyin gerçekten sahibi olmamış, erken bırakmış ne çıkar; ne olacaksa olsun.
ben iyilestikten sonra gelme.
gelirsen affetmicem seni.
ben hala sertle carpip ciktigim kapinin onunde israrla bekliyorum seni, bilmiyorsun. gelsen dahi, asla bakmayacagim yuzune diye kendimi tembihliyorum ama icimdeki o minik kirintilarin bana ne yapacagini kestiremiyorum. her gun seni anarak kendime iskence ediyorum. sesimi cikaramasam bile icim susmuyor sen bunu da bilmiyorsun. nolur gel. nolur gel ben cok yoruldum. hicbir sey yokmus gibi davranmaktan cok yoruldum, hic var olmamissin gibi yasamaktan da cok yoruldum. belki yanimda degildin ama israrla bir sene boyunca icimde bir yerlerdeydin nasil hic var olmamissin gibi davranabilirim onu da bilmiyorum. ozlemek boyle bir hismis ben bunu da sende ogrendim. nolur gel ben hala kapinin onunde elimde anahtarimla bekliyorum. kilidi degistirdim saniyorsun belki ama kiyamadim ben yine.
sen ne kadar bana kiymis olsan da, ben hala sana kiyamiyorum.
ya benim senin dizine uzanmisligim, omzunda uyumuslugum var sen nasil kiydin bana
bir kuşun anısı kalmış bende, saklı.
bundan gözlerimdeki kayalık,
içimdeki serseri buzullar
dürtme içimdeki narı
üstümde beyaz gömlek var
ben bugün büyük heveslerle gidip çıkardığım fotoğrafımızı, gözümü kırpmadan binbir parçaya ayırdım. içim soğur belki dedim, daha çok yandı.
ve bilirsin; beklemekle ömür geçmezmiş. şemsiye uzatılsa da eninde sonunda ıslanılırmış. yağmur yağmadan güneş açmazmış, aynı suda iki defa yıkanılmazmış. en kötü gece bile bir sabaha varır, güneş her zaman gökte ki yerini alır, bahar yine gelir, biz yine yazı beklermişiz. hayat hep böyleymiş meğerse, biz öğrenmek istememişiz. bir şeylerden vazgeçmeden, diğer şeyler sana gelmezmiş.
belki bende seni kaybettim ama seni kaybettiğim yolda da kendimi kazanıyorum artık. ben seni kazanınca kendimi kaybetmişim çünkü. bu da kendime yaptığım en büyük kötülükmüş, fark edememişim.
şimdi de sen beni kaybederek kazandığını zannet, o yağmurlar sana da yağar. şemsiye uzatılınca kurtuldum sanırsın da, yanından geçen arabanın hızı seni çamura bulandırır. çünkü yine bilirsin ki; etme bulma dünyası burası. yaşattığını yaşamadan ölmez insan :)
ne hissettiğimi bilmiyorum. ne hissetmem gerektiğini de bilmiyorum. bir yanım yanıyor, kül olmak üzere. diğer yanım kocaman bir buz kütlesi. soğuk, ıssız, tehlikeli. ortada da sıkışmış kalmışım, ne ileri gitmek için çabalıyorum ne geri dönmek için ağlıyorum. sadece başa dönmeye korkuyorum; en başa. aynı şeyleri hissetmekten, aynı şeyleri yaşamaktan, aynı boşluğa düşmekten. istemiyorum hiçbirinin yaşanmasını, kaldığım yerden aynı heyecanla devam etmek istiyorum onu da yapamıyorum. başa döneceksem buraya kadar ilerlememin bi anlamı olmuyor ki. verdiğin emek, girdiğin binbir ruh hali, çaba. sevgi acıtıyor, sevgim de canımı acıtıyor. lütfen her şey yoluna girsin, her şey çok güzel olsun. o kadar güzel olsun ki, mutluluktan uyuyamayayım, yerimde duramayayım, içime sığmasın hiçbir şey dolup taşsın sevdiklerime.
hafızam, bazı şeyleri benden habersiz siliyor artık. ya o an'ı sonsuza kadar içimde yaşatmayı engellemek istediğinden ya da benim bağlanıp sürekli anmak istemediğimden.
sesine dahi alisamadan
nasil gittin oyle habersiz?