𝐀𝐬𝐡 𝐁𝐥𝐨𝐨𝐝

Artık bu hesapta değilim, lütfen @meotjaengi i'den ulasmaya çalışın. @nochguk 'da yayınlanmak için bekletilen hikâyeler artık burada yayınlanacak. Teşekkür ederim!

Ben o duvarlara çarpa çarpa nasır tuttum, ağlaya ağlaya yosun tuttum.
          Derin bir nefes alır gibi batıyoruz, yükümüz ağır. 
          Yeni bir söz söylemek için ölmek mi gerekir? 
          Hadi bir cesaret sende taşın altına koy elini. Inadına inadına "ulaşmalı onlara" bağır çağır... 

Kitap okumayı bilen her insan beni anlayacak diye bir şey yok. Söylenecek veya sarfedilecek çabalarla beraber sözlerin hiçbir anlamı yok. Elimin kirli olduğu yazılarla oturup yazdığım satırları okumaya doyamayan ne çok insan var! Bir de bu kiri göremeyip tozpembe içinde boğuk boğuk yaşayanlar... Ne acınası ve komik duruyorlar. 

Her zaman görünmez olmak isterdim, böyle acıtacağını nereden bileyim?

@ inmemoryofourdead  Vahşetim, adından daha da vahşettir. Büyük görünen yaralarımın altında gizlenen asıl yaralar daha can yakıyor. Satırlarım bu durumu ise hiç çekinmeden aktarıyor. Bazen ufalanıyorum, bazen savruluyorum, bazen ise sadece boşveriyorum. Ve bunların her birini ise yazılarıma hiç çekinmeden damgalıyorum. Canını yakıyorsa bu tam da istediğim olay. Insan canının yandığı noktayla gün içerisinde "güçlü gözükmeliyim" cümlesi altında ilgilenmiyor. O yaralar büyüyor. Umarım acıyı ben yazarken, sen de okurken en derinden hissederiz. Bu hoşnut duymayacağın bir olay ise şimdiden üzgünüm. 

@ inmemoryofourdead  Dilerim ki, sizlere en büyük ve samimiyet içeren bir teselli olur, o eksikler eskisinden daha sağlam bir şekilde doldurulur. Ansızın karşılaştığın bu satırlar ne korkunç satırlar, umarım cümlelerim altında yatan iblisler canını daha az yakar. Vahşetime hoşgeldin, melek. 

@ inmemoryofourdead  Iltifatın sayesinde oldukça iyiyim, seni sormalı bu kadar dehşeti okumaya cesaret eden güzellik?

Bugün senin için özel bir gün. 
          
          Sana gelip tebrik etmeyi ne çok isterdim... 
          Ama sen dedin, gelmene gerek yok, diye. Bak sözünü dinledim, seni üzmemek için! 
          
          Bazen aklımda dolanıyor, o en büyük soru. Suallerimin arasında seni arzuluyor. Ellerin belimde olsun istiyorum, kalbin tam kalbimin üzerine denk gelsin ki birbirlerine bağlı olduklarını anlasınlar. 
          
          Gözlerini istiyorum; oyarak çıkarmak ve uzun yıllarca onları saklamak. Ama parlaklığı azalıyor, ben senin ışıltını özlüyorum. 
          Sahip çıkamadığım o güzelim ışığını çok özlüyorum. 
          
          Orada benden başka kutlayan var mı? 
          Vardır, değil mi? Ben kimim ki? 
          
          Güya buraya senden bir anı bırakmak için gelmiştim. Ama dedim ya, kalemim köreldi benim. Düşüncelerim Personne adlı gemime savruldu ve limandan kovuldu. Çoğusu gitti, anlatamayacaklarım kaldı. Bunu yapmamın sebebi ise gittikçe bu konudan nefret etmen olacaktı, ki olduda! 
          
          0.1

Bu gece, gecenin durmak bilmeyen saatlerinde seninle bir sohbete girmek isterdim. Iğrenç zihniyetim bunu sarsmadan seni uzun uzun dinlemek isterdim. Anlatmayı da çok isterdim zirâ sana güvenmiştim! 
          
          Sadakat, diyorum. 
          O varya,
          gerçekten bende çok güçlüdür. 
          Sebebiyetini öğrenip de gitmeni çok isterdim.
          
          Bie kalbim var meselâ...
          Insanların duymayı beceremedikleri, 
          Kişiliğim lanet olası kırılgan ve naif kalpli.
          Sebebiyetini öğrenip de gitmeni çok isterdim. 
          
          Bazen gitmemeni de çok isterdim.
          Hayatım boyunca hayatım olmanı...
          Kaldırım taşlarında neden uzun uzun oturduğumu,
          Sebebiyetini öğrenip de gitmeni çok isterdim. 
          
          Şimdi sen ve ben uzağız. 
          Iki ayrı şehirde sırt sırtayız.
          Arkamızı dönmeye yüzümüz yetmiyor.
          Korkuyor muyuz yoksa sadece sevmiyor muyuz?
          
          Meleğim...Kahverengim, geri dönmeni ne çok isterim. Ama benden uzak durmalısın. Bunu bilmen yeter. 

          "Hayatımı sana anlatmayı denedim, kırık dökük ellerimle her şeyi yapıştırmak istedim. 'Kırık dökük ellerim' cümlesini kaçıncı diyişim? Ciddiye almadığını, umursamadığını bağıra bağıra söylerken gülüp geçen sen değil miydin? 
          
          Mutluluğum var sanarken asıl mutlu olan sen değil miydin? Dört dörtlük bir bedenin içinde ölüme bu kadar susaman neye yarar? Zararın neresinden dönersen seni kamçılar, sorusu değil mi bu?
          
          Gecenin bir yarısına kadar buz gibi tenime aldırmadan sana sığınmak isteyen ben değil miydim?
          Kurtların önüne yem olarak atmadın mı beni?
          Ağlarken susturmadın mı, çirkin oluyorum diye?
          Masumiyetin şimdi kanıtlansın mı?
          
          Suallerimin ağırlığı omuzlarını mı aşındırdı?"
          
          - silentium // 02