Pes etmek değil benimki bu. Kabullenmek. Değiştiremeyeceğim şeyler varmış. Gücümün yetmeyeceği olaylar, mutsuz olsam da elimden bir şeylerin gelmeyeceği durumlar varmış. Büyümek de denebilir buna belki olgunlaşmak da. Ama hissizleşmek bunun adı. Herkese, her şeye. En çok kendime.