Keşke sen yanımda olduğun sürece her şey yolunda olabilse. Yine en değer verdiğim, ilk önceliğim yanımda olduğunu bilmem ve bundan cesaret alarak pes etmemem ayakta durabilmem. Ancak bazen bu da zor geliyor. Yapamayacak gibi hissediyorum. Yanımdan alınacaksın yahut ben seni istemeden yanımdan iteceğim, böylece takılıp düşeceğim. Her şeyi tepe taklak edecekmişim gibi hissediyorum. Bütün hepsinin başı korkmam öyle, evet ama yine de ihtimaller, sunulan şeyler, düşüncelerim, kâbuslarım, bana denilen sözler, konuşmalar, bunların hepsi tedirginleştiriyor. Ne yapacağımı şaşırıyorum. Yolumu biliyorum. Doğru yoldayım, oradan iyilerleyebilirim, gitmeye devam edebilirim. Fakat ya beni oradan zorla alırlarsa ya senin yanından zorla götürülürsem. Korkuyorum.