Merhaba sevgili okurlarım :)
Bu satırları yazmak sandığımdan çok daha zor. Ama artık sessiz kalmak istemiyorum. Sizler benim için sadece okur değil, yolculuğuma eşlik eden dostlar oldunuz. Her güzel yorumunuzda, her sabırsızlıkla beklenen bölümde, umutla beklediğiniz her gelişte kalbimin bir parçası vardı. Ama artık yazmakta zorlanıyorum. Sizden uzak kaldığım o 4 hatta 6 ayda karakterlerle kurduğum o bağ zamanla inceldi onlardan uzaklaştım ve onlar da benden uzaklaştı. Onları hâlâ seviyorum, ama kalemimle aramda bir mesafe oluştu. Ne zaman başlasam, cümleler yolda dağılıyor. İçimde koskocaman bir sessizlik var artık. Yazmak istesem bile olmuyor. Bir gün önce yeni bir kurgu yazdım uzun zaman sonra ilk kez bir kitabıma bölüm yazarken zorlanmadım... biliyorum size büyük umutlar verdim, belki de ben de o umutlara tutundum. "Bir gün yeniden yazacağım" diyerek kendimi de kandırdım çoğu zaman. Ama artık dürüst olmalıyım: Şu an için kitaplara yeni bölümler gelmeyecek. Yazamıyorum ve bu, sadece tembellik değil; içimde yazacak o kıvılcımı bulamıyorum. Bu yazamama şeyi sadece Abiler Mi!? Ve Laya için geçerli. Bu süreçte sizleri boş yere beklettiysem, hayal kırıklığı yaşattıysam özür dilerim. Her birinizin desteği benim için çok kıymetliydi ve hâlâ da öyle. Bazen bazı hikâyeler durmayı, bazı yazarlar da kendini bulmayı hak eder. Belki bu sadece bir ara, belki bir veda bunu ben de bilmiyorum. Sadece bu bir veda değil geri dönüşüm için sizlere büyük bir özür. Ama ne olursa olsun, bu yolculukta benimle olduğunuz için her birinize sonsuz teşekkür ederim.
Kalbim hep sizinle.
Yazar hanımınız ♡
