gray

sadece sıradaki kişinin değerini bildiğini umarak yaşayacağım

ben de bilmeyeceğim

bilmeyeceksin

sevgimden yaptığım son hareket, gitmene izin vermek

benim açtığım yaralar başta olmak üzere tüm yaralarından kurtul 

bir gün hak edildiğin şekilde güzel sevil, çok sevil demiyorum çünkü fazla su da çiçeği solduruyor biliyorum

sevmek boşuna değil 

-......- yalnızlığın böyle bir çaresizlik olarak geldiği zamanlarda insanın kendisini parçalayan yalnızlığından kurtulmasının çok zor, hatta imkansız olduğunu biliyordum, bir zaman kendini yalnızlığa bırakıp teslim olmak gerekiyordu, sonra tekrar kalabalıklar geri gelirdi ve o arada çektiklerini hiç kimseye anlatmadan ve çektiklerini unutarak yeni bir hayata başlardın. 

-........- hayat sanki hep benden kaçıyor, nereye gitsem orada her şeyin öldüğünü, kime dokunsam cansızlaştığını hissediyorum, hayatı ve canlılığı bulacağım bir başka yere koşuyorum, benim ayrıldığım yerde sanki hayat yeniden başlıyor ve benim yeni gittiğim yerde her şey ölüyor; hayatın hep benim olmadığım yerlerde yaşandığını düşündüğümden bütün zamanım, bir yerden bir yere koşturarak, hayatı aramakla geçiyor, ama onu yakalayamıyorum; başkalarının yaşadığını ben yaşayamıyorum, bu yüzden birlikte olduğum her şeyden ve herkesten sıkılıp hep uzaklardakini özlüyorum, uzaktakiler hep uzak, yakındakiler hep ölü, benim olmadığım yerlerde insanların neler yaşadığı ise benim için bitmeyen bir merak... 

-........- hayat da böyle bir şeydi benim için; hep bir yerlere gidecek gibi duran, yalnız ve bir yere gitmeyen bir çiçek. bütün bir hayatın özeti buydu. ben de bir yere bağlanmadım ve bir yere gitmedim. öyle solgun bir nilüfer gibi bir havuzun içinde yalnız başıma durdum, köklerimi salamadım, ne olduğum yere sağlamca yerleştim, ne başka diyarlara kaçabildim, içinde durduğum havuzla birlikte kirlenip eskidim. bana bakanlar, beni seyredenler, beni sevenler oldu, ama kimse yakasına takmadı beni, kimse odasına koymadı, kimse beni sulayıp büyütmek için uğraşmadı; onlara ihtiyacım olmadığını, havuzumda tek başıma yüzebileceğimi düşündüler, ben de yüzdüm, kederi, yalnızlığı, kirlenmeyi öğrendim ve hayata benzedim. ne garip, başka bir şey olmak da istemedim, beni beğenmeleri yetti bana

burada yaşamayan tek şey benim

arkadaslar kim wattpad'le psikolojik sagligim icin iletisime gecti 

@aelavine sana da

friends and time fly fast