Bugün, sen gideli 7 ay oldu. Son gününde yanında olamayışımın 7. ayı bugün. Senin uçamayarak geçirdiğin aylarda ben alırdım seni hep kafesinden. Çok az ses çıkarır, çok severdin o günlerde bizi. Seni ilk gördüğümde mavi, yeşil, sarı ve daha birçok rengin arasında bembeyazdın. O kadar güzeldin ki çok istemiştim seni almayı. 1 yıl geçti sonra. Sen uçamamaya başladın yavaş yavaş. Seni ilk aldığımızda sormuştu bir adam, bir tüyünü alayım mı uçmasın diye? Saçma geldi. Uçmak için yaratılmıştı, neden insanlar uçmaması için tüyünü koparıyorlardı? Şimdi ben senin bir tüyüne hasretken onlar bunları yapıyor. Son gününde yanında olup ısıtamadım üşüyen seni. Hep sıcak şeylerin üstüne konar, masaya çaydanlık geldim mi ayrılmazdın yanından. Şeker görünce saldırır, tuz görünce sevinirdin. Senin merhametsizce çöpe atılışının üzerinden 7 ay geçti. Çöpe atılmana izin verdiğim için özür dilerim. Arkandan ağlıyorum hâlâ. Seni tek hatırlayan benim. Yeni bir kuş var. Şimdi senin çok sevdiğin aynanın karşısında. Ama ne zaman o aynaya baksam onu değil seni görüyorum. Her ayın 1'i, güzel bir gün değil. Beyaz tüylerinden öpmek istiyorum yine. Tüylerini yanağıma yaslayıp okşamak istiyorum seni. Çok geçti aradan, 7 ay. Her ayın 1'i, güzel bir gün değil.
