Kendimi bir şarkının nakarat kısmına ince iplerle bağladım, istesem kolayca koparırım; kendimi bir kitabın en can yakıcı yerinde bıraktım, istesem elimi uzatıp kurtarırım. Kendimi bir buluttan aşağıya sarkıttım ve  sarktığım yerde elime bir kalem tutuşturdular. Ya da ben çoktan çekip almıştım ellerinden kalemimi. İpleri bağladığım, kurtarmak için uzatmadığım elimle kavradım kalemimi ve bulutların düşüşüne yazdım. Bulutları ağlattım.