NUR

Yaşa ve Yaşat 

Ne hissetiğimi, nasıl hissetiğimi  yazamıyorum artık. Sanki kelimelerim bile terk etmiş gibi beni..

PENA: Ruhun Çemberi

acıyan yerlerime renkli çocuk yara bantları yapıştırıyorum acısını alsın diye. acısını almayacak biliyorum. ama çocukken inandıklarım bana daha doğru, daha temiz geliyor yirmi yaşındaki inandıklarımdan.  ben artık bisikletten düşüp bisiklete bir şey oldu mu diye apar topar kalktığım günlere geri dönmek istiyorum. biz o zamanlar kırıldıklarımızdan daha çok önem veriyorduk kırdıklarımıza.    

görünmeyen duvarların altında kaldık zihnimizin kuytu köşelerinde. can çekişiyoruz. aklımıza bile getirmeye korktuğumuz her şeyi, birbir yaşadık. kalbimizin etrafı zırhlılarla dolu. içten yaralılar. tek kurşunları kalmış, tek hamlede serilebilirler yere. yalnızca bedenimizi titretip giden bir deprem, öldürebilir hepimizi. o kadar güçsüz kaldık. kaybettik, insan savaşlarında gün ışığını ve umudu... 

Yıldız yüklenmiş bir bulut, 
          Umut yağıyor toprağa... 

          "su uyur, düşman uyumaz" diyor ya atasözü, kendime olan düşmanlığımı seziyorum uykusuzluğumdan

Ağrıların serzenişlere sağır olduğu ve ağır acıların çamurlu bir elbise gibi üzerimize giydirildiği kirli bir hayatta, nefes alış provalarımızı sergiliyoruz.. 

Terli terli koştursam hasta olmadan, bu dünyadan uzaklaşsam annem duymadan.... 

Beni okuma listene ekledigin için teşekkür ederim