"Gitmiyordu gözümün önünden o karaler , o keskin katanaların birbiriyle çarpıştığında çıkardığı cızırtı, yağmurun yere çarparak çıkardığı sitem sesi, etrafta parça pinçik olan taşların toprakların çığlıkları bizim haykırırlarmış ama en kötüsü onun gözlerindeki hayal kırıklığın isyanı onca kederin o kızıl gözlerdeki yalvarışları...
En çok onları unutamıyorum. En çok onlar acı verdi bana...Meğersem en kötü acı en sessiz çığlıklarda gizliymiş. Neden kalbime biraktın ki ruhunu , benliğini hepimizin cani yanıyor. Ay tenlim."
Eline bir kalem alıp önünde ki kağıda yazmaya başladı genç adam
"Yokluğun gece beliren ay ve yıldız gibi fark etmemek mümkün değil. 3 yıl oldu bizi 3 yıl boyunca karanlığa mahkum bıraktın sen... şu anda ay ve güneş aynı anda gökyüzünde ama hiç ahenk içinde değiller. Sen hem ayın parlaklığını hem de güneşin kızıllığını çaldın her şeyimi aldın benden. "
Kâğıdı rulo haline getirip yaninda ki şahinin bacağına bağladı ardından kendisinden biraz uzakta duran adama baktı. En çok da o acı çekiyordu...
Sundogsun yb'sinden bir kesit daha yazmadim ama bu kisim içinde olucak öptüm <3