Gönlüme düşüşünün 3.yılının ilk haftasının yarım gününü yaşamaktayım şuan. Beni bilmeyişine karşılık,seni severek ve sevdiğim için seve seve ömrümden, kendimden geçmişimin ardından 3 yıl geçti sevdiğim.
Yaşamak hiç bu kadar anlamlı gelmemişti bana .Ölmek ise bu kadar acı..
Sevdiğimi söylesem gelir misin? Tutar mısın uzatamadığım ellerimden? Senle benin imkansız oluşunda ve bu oluşta yok oluşuama şahit kalemim.
Nazım Hikmet' in de dediği gibi;
Seni düşünmek güzel şey,
ümitli şey,
dünyanın en güzel sesinden
en güzel şarkıyı dinlemek gibi birşey...
Fakat artık ümit yetmiyor bana,
ben artık şarkı dinlemek değil,
şarkı söylemek istiyorum...
Beni bilmeyişine yazıyorum Şiir, ama artık sana ve bize yazmak için atmalı mı artık adım?